همه‌چیز دربارۀ پیوند رحم

همه‌چیز دربارۀ پیوند رحم

مترجم: سعید.ش

🔻فایل پی‌دی‌اف این مقاله را از طریق لینک زیر دانلود نمایید.

پیوند رحم

پیوند رحم روندی جراحی است که طی آن رحمی سالم به موجود زنده‌ای که رحم ندارد یا رحمش از بین رفته است پیوند زده می‌شود. از بین رفتن رحم یا فقدان رحم باعث می‌شود تا پستانداران به دلیل عدم توانایی در لانه‌گزینی، نتوانند به صورت طبیعی تولیدمثل کنند و بنابراین نابارور محسوب شوند. به این پدیده، ناباروری در اثر فاکتور رحمی (AUFI) گفته می‌شود. پیوند رحم درمان بالقوه‌ای برای این نوع ناباروری به حساب می‌آید.

🔳تاریخچه

در سال 1896، امیل ناور (به انگلیسی: Emil Knauer) پزشکی اهل اتریش که در یکی از کلینیک‌های زنان وین مشغول به کار بود، اولین مطالعه را در زمینه اتوپیوند تخمدان منتشر نمود و در این مطالعه مستنداتی از کارکرد طبیعی تخمدان در خرگوشی که گیرنده این نوع پیوند بود گنجانده بود. این مطالعه زمینه پژوهش‌های بعدی در سال 1918 در زمینه پیوند رحم را فراهم آورد. در سال‌های 1964 و 1966، ایرسلن، همرنیک و هاردی از مرکز پزشکی دانشگاه می‌سی‌سی‌پی اولین پزشکانی بودند که اتوپیوند رحم را برای یک حیوان (سگ) انجام دادند و سگ گیرنده پیوند موفق شد با رحم پیوندی‌اش باردار شود. در سال 2010 نیز، دیاز گارسیا و همکارانش در دپارتمان زنان و زایمان دانشگاه یوتبری در سوئد، اولین پیوند موفق آلوژنیک رحم را برای یک موش صحرایی انجام دادند و موش صحرایی گیرنده پیوند توانست فرزند سالم خود را زایمان کند.

🔳کیس‌های برجسته

به جز افراد اینترسکس (بیناجنسی) که در مواقع نادر بدون رحم متولد می‌شوند، زنان ترنسجندر نیز بدون دستگاه تولیدمثلی منتسب به زنان متولد می‌شوند. طی عمل تصدیق جنسیت واژنی با کارایی مناسب برای این زنان ساخته می‌شود، اما در حال حاضر روشی وجود ندارد که برای زنان ترنسجندر رحمی ایجاد گردد، بنابراین زنان ترنس نمی‌توانند باردار شوند و لازم است از روش‌های دیگری مثل برقراری رابطه دخول جنسی با فردی که جسم منتسب به زنان را داراست، به سرپرستی گرفتن فرزند، استفاده از تخمک اهدایی و اسپرم خود، یا رحم اجاره‌ای بچه‌دار شوند.

طی دهه‌های اخیر با توجه به پیشرفت گسترده تکنولوژی‌های کمک باروری، پیوند رحم برای زنان ترنسجندر به موضوع محبوبی تبدیل شده است. تاکنون فقط یک مورد پیوند رحم برای زنی ترنسجندر به نام لیلی البه (به انگلیسی: Lili Elbe) صورت گرفته است. لیلی البه هنرمندی اهل کشور دانمارک، متولد سال 1882 و درگذشته به سال 1931 بود. وی به امید این‌که بتواند با نامزدش بچه‌دار شود، در سال 1931 در کشور آلمان تحت عمل جراحی پیوند رحم همراه با عمل واژینوپلاستی (ساخت واژن) قرار گرفت. لیلی البه موقع انجام عمل 48 ساله بود. وی بعد از عمل دچار عفونت گردید و سه ماه بعد از عمل در اثر ایست قلبی درگذشت. مدارک پزشکی البه در خلال جنگ جهانی دوم نابود گردید، به همین دلیل اطلاعات چندانی از اهداف جراح‌ها یا تکنیک‌هایی که به کار برده بودند در دست نیست. با توجه به این‌که البه پس از مدت کوتاهی بعد از عمل درگذشت، اصلا مشخص نیست که آیا جراحی‌های صورت گرفته منجر به بارداری موفقی برای وی شده است یا این‌که خیر.

در عصر حاضر، نخستین پیوند رحم در سال 2000 در کشور عربستان سعودی انجام پذیرفت. دکتر وفا فجی رحمی را که متعلق به فردی 46 ساله بود به فردی 26 ساله که در اثر خونریزی بعد از زایمان دچار آسیب‌دیدگی رحم شده بود باموفقیت پیوند زد. بعد از 99 روز رحم دچار نکروز (سیاه‌شدگی و مرگ بافت) شد و نیاز شد که طی عمل جراحی دیگری از بدن فرد گیرنده خارج گردد، بنابراین نمی‌توان به طور قطع گفت که این پیوند رحم موفقیت‌آمیز بوده است یا خیر. اما لازم به ذکر است که رحم پیوندی مدتی کارایی داشت بطوریکه فرد گیرنده دو بار سیکل قاعدگی را نیز تجربه کرد. اعضای جامعه پزشکی نسبت به مسائل اخلاقی مربوط به پیوند رحم ابراز نگرانی کرده‌اند.

اولین پیوند رحم از فرد اهداکننده فوت شده در تاریخ 9 آگست 2011 در کشور ترکیه صورت گرفت. عمل جراحی توسط Dr. Ömer Özkan و Dr. Munire Erman Akar در بیمارستان دانشگاه اکدنیز واقع در انتالیا انجام شد. این عمل برای زنی 21 ساله به نام دریا سرت که بدون رحم متولد شده بود صورت گرفت. رحم پیوندی طی مدتی طولانی کارایی موفقی داشت بطوریکه فرد گیرنده پیوند، سیکل قاعدگی را تجربه می‌کرد و دو سال بعد از عمل نیز باردار شد. اما متاسفانه فرزند سرت طی دوره سه ماهه نخست بارداری سقط شد. با این حال لازم به ذکر است که این عارضه در بین همه افرادی که باردار می‌شوند شایع است و نمی‌شود آن را مستقیماً به پیوند رحم نسبت داد.

در سال 2012 در کشور سوئد، نخستین پیوند رحم از مادر به دختر توسط پزشکان سوئدی در بیمارستان دانشگاه یوتبری سوئد به سرپرستی دکتر Mats Brännström انجام پذیرفت.

در اکتبر سال 2014، برای نخستین بار کودکی سالم از رحم پیوندی فرد گیرنده در مکانی نامشخص در کشور سوئد به دنیا آمد. طبق گزارش ژورنال پزشکی بریتانیایی The Lancet، کودک مذکری که از رحم پیوندی متولد شده 1.8 کیلوگرم وزن داشته و پدرش گفته است که پسرش «شگفت‌انگیز» است. بدلیل این که مادر دچار عارضه پری-اکلامپسیا شده بود، این کودک در هفته سی‌ودوم بارداری زودتر از موعد به روش سزارین متولد گردید. این زن سوئدی 36 ساله طی عملی جراحی که به سرپرستی دکتر Brännström، پروفسور زنان و زایمان در دانشگاه یوتبری انجام گرفت، رحم خود را از اهداکننده 61 ساله زنده‌ای دریافت کرده بود. این زن تخمدان‌های سالمی داشت، اما بدون رحم متولد شده بود (از هر 4500 زن، تقریبا یک زن اینگونه متولد می‌شود). روند بارداری این زن به این صورت انجام شد که از تخمک وی و اسپرم همسرش در محیط آزمایشگاه جنینی شکل گرفت، سپس جنین در رحم پیوندی وی کاشته شد. رحم پیوندی احتمالاً طی سزارین آسیب دیده و مشخص نیست که برای بارداری‌های آتی مناسب باشد یا نه.

اولین پیوند رحمی که در ایالات متحده صورت گرفت مربوط به تاریخ 24 فوریه 2016 در کلینیک کلیولند بود. پیوند به دلیل عوارضی که در تاریخ 8 مارچ رخ داد ناموفق اعلام شد و رحم پیوندی طی عمل جراحی دیگری از بدن فرد گیرنده خارج گردید. در ماه آپریل مشخص شد که فرد گیرنده دچار عفونت قارچی شده که به سرخرگ وی آسیب رسانده است، و همین اتفاق باعث شده تا خونرسانی به رحم پیوندی به درستی صورت نگیرد و لازم شود که رحم تخلیه گردد.

در نوامبر 2017، اولین کودک از فرد گیرنده پیوند رحم در مرکز پزشکی دانشگاه بیلر واقع در دالاس، تگزاس – ایالات متحده به دنیا آمد. فرد اهداکننده رحم هیچگونه نسبت خونی با فرد گیرنده نداشته است. اولین کودک از رحم اهدایی فردی فوت شده نیز در تاریخ 6/2019 در کلینیک کلیولند در ایالات متحده متولد گردید.

اولین پیوند رحم در کشور هند نیز در تاریخ 18 می 2017 در بیمارستان Galaxy Care در ماهارشتارا صورت گرفت. گیرنده پیوند فردی 26 ساله بوده که بدون رحم متولد شده بود و رحم اهدایی را از مادر خویش دریافت کرده بود. اولین کودکی که از رحم پیوندی در کشور هند به دنیا آمد نیز 1.45 کیلوگرم وزن داشت و در روز پنج‌شنبه در بیمارستان Galaxy Care به روش سزارین متولد شد. این عمل جراحی توسط تیمی از پزشکان این بیمارستان به سرپرستی Dr. Shailesh Puntambekar صورت گرفت.

🔳انواع اهداکننده‌ها

رحم اهدایی را هم می‌توان از افراد زنده دریافت کرد و هم از افراد فوت شده. البته ریسک عفونت و پس زدن پیوند در افرادی که رحم اهدایی را از افراد فوت شده دریافت می‌کنند بسیار بالاتر است؛ دلیلش این است که بعد از مرگ تغییراتی در آناتومی و عروق بدن به وجود می‌آید.

کاندیدای ایده‌آل اهدای رحم فردی است که گروه خونی مشابه با فرد گیرنده پیوند داشته و فردی سالم باشد، به‌خصوص دستگاه تولیدمثلی‌اش سالم باشد.

🔳پروسه انتخاب اهداکننده/گیرنده

به دلیل کمبود تعداد اهداکنندگان فوت شده، لازم است رحم اهدایی از افراد زنده گرفته شود. فرد اهداکننده رحم، چه زنده باشد چه فوت شده، در حالت ایده‌آل باید پیش از سن یائسگی بوده و توانایی باروری‌اش به اثبات رسیده باشد، و هیچگونه عمل جراحی روی رحمش انجام نشده باشد چرا که این مسئله روی پیوند رحم تاثیر منفی می‌گذارد. مانند همه پیوندها، برای انتخاب فرد اهداکننده فاکتورهای مهمی نظیر گروه خونی، سایز ارگان مورد نیاز، مدت زمان لیست انتظار، و تطابق سیستم ایمنی اهداکننده و گیرنده پیوند درنظر گرفته می‌شود. وخامت حال فرد گیرنده معمولاً به عنوان فاکتوری در پروسه انتخاب اهداکننده ارگان‌های حیاتی لحاظ می‌شود، اما این فاکتور برای پیوند رحم صدق نمی‌کند چون پیوند رحم اساساً روندی غیرحیاتی محسوب می‌شود.

طی سال 2019، حدودا 50 نفر از سراسر دنیا عمل پیوند رحم را پشت سر گذاشته و 14 نفر از آنها باموفقیت بچه‌دار شده‌اند. معنایش این است که بعضی از زنانی که پیوند رحم را پشت سر گذاشته بودند، بدلیل پس زدن ارگان توسط بدن و مرگ بافت مجبور شدند طی عمل جراحی دیگری رحم پیوندی را از بدن خود خارج کنند.

لیست انتظار دریافت رحم اهدایی نیز طولانی است. بهتر است مرتب با پزشک‌تان مشورت کنید و ببینید که آیا کاندیدای مناسبی برای پیوند رحم هستید یا خیر، و آیا روش‌های جایگزین ایمن‌تری برای بچه‌دار شدن‌تان وجود دارد یا نه.

🔳وضعیت کنونی

پیوند رحم دائمی نیست، یعنی فرد گیرنده پیوند بعد از یک – دو بار بارداری لازم است تحت عمل هیسترکتومی (تخلیه رحم) قرار گیرد و رحم اهدایی از بدنش خارج شود تا دیگر لازم نباشد تا آخر عمر داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن را مصرف نموده و متعاقباً با ریسک بالای عفونت دست‌وپنجه نرم کند. مصرف داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن در بلندمدت، به‌خصوص طی دوره بارداری و قبل از آن، با ریسک بالایی همراه بوده و توصیه نمی‌شود.

این روند به عنوان آخرین راه چاره برای فرزندآوری درنظر گرفته می‌شود؛ روندی نسبتاً جدید بوده و به نوعی تجربی و آزمایشی است، فقط به دست جراح‌های متخصص مشخصی در مراکز منتخب انجام شده، هزینه‌بر است و بعید است تحت پوشش بیمه قرار گیرد، و با ریسک عفونت و پس زدن ارگان نیز همراه است. بعضی از کارشناسان مسائل اخلاقی بر این عقیده‌اند که ریسک‌های این روند برای فرد اهداکننده زنده بسیار بالاست، و بعضی از این افراد نیز معتقدند که کل این پروسه از لحاظ اخلاقی قابل پذیرش نیست، به‌خصوص چون که پیوند رحم مسئله مرگ و زندگی نیست و برای نجات جان یک انسان صورت نمی‌گیرد.

با توجه به این که پیوند رحم در کشورهای مختلفی صورت گرفته و نتایج بلندمدت مختلفی را در پی داشته است، نرخ بقای زنانی که تحت عمل پیوند رحم قرار می‌گیرند به طور قطع مشخص نیست. بیشتر متون پزشکی بدلیل ریسک بالای پیوند رحم و با توجه به این‌که این عمل صرفاً جهت درمان وضعیتی (ناباروری) صورت می‌گیرد که تهدید‌کننده جان انسان نیست، زنان را از انجام عمل پیوند رحم بازمی‌دارند.

🔳پروسه جراحی

پیوند رحم با انجام عمل جراحی روی فرد اهداکننده آغاز می‌گردد. رحم و دهانه رحم فرد اهداکننده برداشته می‌شود و در بدن فرد گیرنده قرار داده می‌شود. سپس جراح‌ها باجدیت تلاش می‌کنند تا عضلات، غضروف‌، تاندون‌ها، سرخرگ‌ها، سیاهرگ‌ها، و سایر عروق خونی را به‌هم متصل کنند تا رحم کارایی لازم را بدست آورد. پیوند رحم چندین ساعت به طول می‌انجامد و تیم جراحی بزرگی را می‌طلبد. به‌خصوص اگر اهداکننده فردی زنده باشد و لازم باشد که روی بدنش عمل جراحی صورت گرفته و بعد از عمل نیز مورد نظارت و توانبخشی قرار گیرد.

فرد گیرنده پیوند نیز احتمالاً سه عمل جراحی بزرگ پیش روی خود خواهد داشت. اولین عمل همان عمل پیوند رحم است. اگر فرد گیرنده باردار شود و کودک زنده بماند نیز، لازم است عمل سزارین برای تولد نوزاد صورت گیرد. با توجه به این‌که فرد گیرنده باید داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن را مصرف کند، بعد از پایان دوران بارداری لازم است تحت عمل جراحی تخلیه رحم قرار گیرد تا دیگر نیازی به مصرف داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن نداشته باشد.

🔳عوارض پیوند رحم

از جمله ریسک‌های بالقوه پیوند رحم می‌توان به خونریزی شدید در حین عمل پیوند به‌طوریکه برای حفظ جان فرد نیاز به تزریق خون به وجود آید، عفونت، پس زدن ارگان توسط بدن، واکنش منفی بدن نسبت به بیهوشی یا داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی اشاره نمود.

🔳پس از جراحی

لازم است که فرد اهداکننده و گیرنده هر دو تا چند روز بعد از عمل در بخش آی‌سی‌یو بستری شوند. به این صورت هم درد پس از جراحی آنها مدیریت می‌شود و هم این‌که نحوه واکنش بدن فرد گیرنده به داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مورد نظارت پزشکی قرار می‌گیرد. بهتر است فرد اهداکننده نیز تا مدتی مورد نظارت قرار گیرد تا دچار عفونت نگردیده و سطح درد بعد از عملش مدیریت شود.

بهتر است فرد اهداکننده و گیرنده هر دو در جلسات فیزیوتراپی شرکت کنند، چرا که هر عمل جراحی بزرگی سبب ضعف عمومی بدن می‌شود.

🔳حمایت و سازگاری

هرچند که مطالعات حاکی از آن است که شیوع اختلالات روانپزشکی در افراد کاندیدای پیوند رحم و افراد اهداکننده بالاتر از سایر افراد است، با این حال واکنش‌های روانشناختی نسبت به پیوند رحم تا حد زیادی متاثر از نتیجه پیوند است. طبیعی است که اگر پیوند رحم با شکست مواجه شود و/یا بارداری باموفقیت صورت نگیرد، فرد گیرنده پیوند از خود واکنش منفی نشان داده و احتمالاً وارد دوره کوتاه افسردگی می‌گردد. زنانی که تا چندین ماه بعد علائم افسردگی را از خود نشان می‌دهند لازم است تحت‌نظر روانپزشک قرار گیرند.

به افرادی که عمل پیوند رحم را پشت سر می‌گذارند توصیه می‌شود که اقداماتی در جهت مدیریت استرس‌های خود انجام دهند، مثلا در گروه‌های حامی مشارکت کنند، به عضویت شبکه‌های اجتماعی آنلاین درآیند، در دورهمی‌های اجتماعی با دوستان و خانواده خود شرکت کنند، اوقات فراغت خود را به شیوه دلخواه‌شان سپری کنند، و فعالیت‌های آرامش‌بخشی هم‌چون طبیعت‌گردی و مدیتیشن انجام دهند.

بعد از انجام عمل پیوند یا هر جراحی بزرگ دیگری لازم است ورزش کردن جزئی از برنامه روزانه افراد گردد تا ریسک عفونت کاهش پیدا کرده و گردش خون در اندام‌های بدن به درستی صورت گیرد.

فیزیوتراپ عضو تیم پیوند نیز می‌تواند طی روند بهبودی برنامه تمرینی مناسبی را برای این افراد تدارک ببیند.

تغذیه خوب نیز برای بهبودی ضروری است و به بهبود توانایی باروری و بارداری موفق نیز کمک می‌کند. اغلب پزشک تغذیه نیز یکی از اعضای تیم پیوند است، اما اگر چنین نبود، افراد متقاضی می‌توانند درخواست ارجاع‌نامه به پزشک تغذیه را داشته باشند.

🔳آیا پیوند رحم برای زنان ترنس نیز امکان‌پذیر است؟

طبق مطالعه‌ای که در سال 2018 انتشار یافته است، پیوند رحم برای زنان ترنس در صورتی امکان‌پذیر است که عمل ناحیه تناسلی را پشت سر گذاشته باشند، با این حال فقدان موکوز (بافت مخاطی) واژینال در این افراد مشکلاتی را به وجود می‌آورد. اگر پیوند رحم در افراد ترنسجندر انجام پذیرد و این افراد شروع به مصرف داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی کنند، با توجه به این‌که واژن آنها به روش پوستی یا روده‌ای درست شده، این احتمال وجود دارد که زمینه ابتلا به عفونت‌های مکرر واژینال فراهم گردیده و در نتیجه محیطی ایجاد شود که مناسب بارداری نباشد.

چرا که به عنوان مثال؛ در کشور ترکیه زنی غیرترنس که عمل واژینوپلاستی به روش روده‌ای انجام داده بود و عمل پیوند رحم را نیز پشت سر گذاشته بود، علارغم این که چندین‌بار جنین شکل گرفته در آزمایشگاه درون رحم اهدایی‌اش کاشته شد و حداقل شش‌مرتبه سقط جنین در اوایل دوران بارداری را تجربه نمود، هنوز تا هنوزه موفق نشده بچه‌دار شود. علاوه بر این مورد، تنها زنی که در مطالعات کشور سوئد بعد از پیوند موفقیت‌آمیز رحم پنج‌بار سقط جنین را تجربه کرده و هنوز تا هنوزه نتوانسته بچه‌دار شود، زنی غیرترنس است که عمل واژینوپلاستی خود را به روش پوستی انجام داده است.

اما لازم به ذکر است که مطالعات محدودی نشان می‌دهد که زنان غیرترنسی که واژینوپلاستی خود را به روش پوستی انجام داده‌اند (از جمله دو زن غیرترنس در مطالعات کشور سوئد) نیز توانسته‌اند باموفقیت باردار و بچه‌دار شوند.

برای غلبه بر این مسئله، می‌شود در زنان ترنس به جای پیوند رحم به‌تنهایی، پیوند رحم همراه با پیوند واژن اهدایی صورت گیرد. البته در این صورت فقط می‌شود از ارگان‌های اهدایی افراد فوت شده استفاده کرد. یک روش دیگر نیز به این صورت است که از رحم و واژن اهدایی مردان ترنسجندری که تحت عمل هیسترکتومی (تخلیه رحم) و واژینکتومی (تخلیه واژن) قرار می‌گیرند استفاده نمود. هرچند در این شرایط، ریسک‌هایی که فرد اهداکننده را تهدید می‌کند افزایش پیدا می‌کند. با این حال طبق مطالعاتی که در چین و دالاس انجام شده، جدیداً در تکنیک جراحی اصلاحاتی صورت گرفته که ریسک‌های جراحی برای فرد اهداکننده را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. لازم به ذکر است که پیوند تخمدان در زنان ترنسجندر صورت نمی‌گیرد.

غده پروستات طی عمل ناحیه تناسلی معمولا تخلیه نمی‌گردد، اما در اثر هورمون درمانی زنانه‌سازی تحلیل می‌رود. بنابراین وجود غده پروستات مانعی برای پیوند رحم در زنان ترنس محسوب نمی‌شود. همچنین بعد از عمل پیوند رحم در زنان ترنس لازم است علاوه بر تجویز داروهای استروژنی، داروی پروژسترون نیز در رژیم هورمونی این افراد گنجانده شود، چرا که طبق مطالعات صورت گرفته، اگر استروژن به‌تنهایی و بلامانع تجویز شود، منجر به بروز هایپرپلازی اندومتریال (تکثیر بیش از حد سلول‌های دیوارهٔ داخلی رحم) و اندومتریال کارسینوما (سرطان دیوارهٔ داخلی رحم) در زنانی که یائسه شده‌اند می‌شود.

ادامه یافتن هورمون درمانی جایگزین بعد از پیوند رحم در زنان ترنس بسیار مهم است، چون خونریزی قاعدگی نه تنها نشانه عملکرد رحم بوده، بلکه بخشی از زن بودن است و بنابراین در راستای تصدیق جنسیت زنان ترنس بوده و با مزایای روانشناختی برای این افراد همراه است.

زنان ترنسی که عمل پیوند رحم را پشت سر می‌گذارند، تا حداقل شش‌ماه بعد از عمل نمی‌توانند روند کاشت جنین درون رحم را انجام دهند تا رحم پیوندی فرصت بهبودی پیدا کند و سرکوب سیستم ایمنی بدن‌شان به وضعیت پایداری برسد. زنان ترنس با پیروی از رژیم‌های هورمونی که پیش‌تر باموفقیت برای زنانی که نارسایی تخمدان داشته یا یائسه شده‌اند تجویز شده است، می‌توانند باردار شوند.

زنان ترنس بعد از این‌که از رژیم هورمونی ترکیبی پیروی کرده و خونریزی قاعدگی را تجربه کردند، شروع به مصرف مکمل استروژن می‌کنند تا دیوارهٔ رحم‌شان تحریک گردد. وقتی ضخامت دیوارهٔ رحم به بیش از 7 میلی‌متر رسید، شروع به مصرف مکمل پروژسترون می‌کنند تا دیوارهٔ رحم‌شان برای کاشت جنین حفظ گردد. سپس پزشک کاشت فقط یک جنین را در رحم این افراد انجام می‌دهد. بهتر است برای زنان ترنس کاشت چند جنین صورت نگیرد تا از خطرات بیشتر مربوط به بارداری‌های متعدد جلوگیری به عمل آید. همچنین همهٔ این زنان باید از قبل عمل ارکیکتومی (تخلیه بیضه) را پشت سر گذاشته باشند تا سطح تستسترون بدن‌شان پایین باشد. اگر زن ترنسی داروهای ضدآندروژن مانند فیناستراید یا اسپیرونولاکتون مصرف می‌کند، به دلیل خطراتی که این داروها برای سلامت جنین دارند باید مصرف این داروها را پیش از شروع درمان باروری متوقف کند.

بنابراین علارغم همهٔ مسائل مختلف اعم از تفاوت‌های آناتومیکی، هورمونی، باروری، و زایمان که نیازمند توجه است، هیچگونه مانع جدی بر سر راه پیوند رحم برای زنان ترنس به عنوان بخشی از پروسه تصدیق جنسیت این افراد وجود ندارد.

پیش از این‌که پیوند رحم برای زنان ترنس انجام پذیرد، ابتدا لازم است تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت گیرد تا با توجه به تفاوت‌های آناتومیکی زنان ترنسجندر، امکان لانه‌گزینی در این افراد مورد ارزیابی قرار گیرد. همچنین توصیه می‌شود که مطالعاتی که روی حیوانات انجام پذیرفته مجدداً بررسی شود تا اگر احیاناً ریسک ناشناخته‌ای وجود داشته باشد مشخص گردد، و دیگر این‌که مشخص شود که آیا افرادی که با ژنتیک منتسب به مردانه متولد شده‌اند می‌توانند باموفقیت باردار شوند یا این‌که خیر.

به عنوان نکته پایانی؛ لازم به ذکر است که ارزش تمایل و خواسته‌های زنان ترنسجندر برابر با زنانی است که با جسم منتسب به زنان متولد شده‌اند، و با توجه به این‌که امکان‌پذیر بودن پیوند رحم در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت و مشخص گردید، چه از لحاظ قانونی و چه از لحاظ اخلاقی کار درستی نیست که بخواهیم از انجام عمل پیوند رحم برای زنان ترنس خودداری کنیم.

🔻متن کامل مطالعه‌ای که در سال 2018 منحصراً در زمینه پیوند رحم در زنان ترنسجندر صورت گرفته و انتشار یافته است را از طریق لینک زیر مطالعه نمایید.
https://dx.doi.org/10.1111%2F1471-0528.15438

🔻فایل پی‌دی‌اف این مقاله را از طریق لینک زیر دانلود نمایید.

پیوند رحم

مترجم: سعید.ش
🌐منبع: هلپ‌ترنس‌سنتر – شبکه اطلاع‌رسانی ترنسجندر و ترنزیشن
https://helptranscenter.org
مراجع:
https://en.wikipedia.org
https://www.verywellhealth.com
https://dx.doi.org/10.1111%2F1471-0528.15438

Copyright © 2020 سعید.ش https://helptranscenter.org هلپ‌ترنس‌سنتر – شبکه اطلاع‌رسانی ترنسجندر و ترنزیشن All Rights Reserved.