پاسخ به پرسش‌های پرتکرار والدین کودکان اینترسکس

پاسخ به پرسش‌های پرتکرار والدین کودکان اینترسکس

مترجم: سعید.ش

⚫️از کجا بفهمم که فرزندم اینترسکس است؟

ممکن است به‌محض به دنیا آمدن فرزندتان، طی دوران بلوغش، یا در دوره نوجوانی‌اش به اینترسکس بودن او پی ببرید. بسته به این‌که فرزندتان با چه تفاوت خاصی متولد شده، به روش‌های مختلفی می‌توانید به این تفاوت پی ببرید. گاهی اوقات اینترسکس بودن کودک از همان بدو تولد آشکار است. البته برای همه هم اینگونه نیست. یعنی ممکن است اینترسکس بودن فرزندتان در بدو تولد مشخص نشود، اما بعداً به روش‌های مختلفی از جمله مواردی که در ادامه ذکر گردیده مشخص گردد:

🔹آزمایش خون بعد از تولد؛

🔸معاینات پزشکی روتین، مثل سونوگرافی از شکم؛

🔹عمل‌های جراحی روتین در دوران کودکی، مثل ترمیم فتق شکم و خارج کردن آپاندیس؛

🔸متفاوت بودن دوران بلوغ فرزندتان با دیگر هم‌سن‌وسال‌هایش؛

🔹گاهی اوقات نیز اینترسکس بودن فرزند از روی غربالگریی‌های پیش از زایمان مشخص می‌شود؛

🔸افراد اینترسکس ممکن است در هر سن و سالی به اینترسکس بودنشان پی ببرند.

⚫️فرزند من اینترسکس است. حالا باید چه کار کنم؟

تنوع در طبیعت همه جا رخ می‌دهد. اینترسکس بودن نیز یکی از تنوع‌های طبیعی است و مسئله‌ای نیست که بخواهید از بابتش نگران باشید. یکی از مهم‌ترین نکاتی که باید به آن توجه داشته باشید این است که با فرزندتان صریح و صادق باشید (البته با در نظر گرفتن سن و سالش) و به نیازهای او توجه داشته باشید.

بدون‌شک در مسیرتان با چالش‌هایی هم مواجه خواهید شد. یکی از این چالش‌ها این است که هنوز تا هنوزه بیشتر مردم چیزی درمورد وجود افراد اینترسکس نمی‌دانند، در نتیجه گاهی لازم می‌شود راه‌هایی برای معرفی این موضوع به آنها بیابید و نیازها و شرایط فرزندتان را به آنها آموزش دهید. به عنوان مثال، لازم است کادر مدرسه را آموزش دهید تا اجازه ندهند فرزندتان در مدرسه یا مهدکودک توسط همسن‌وسال‌هایش مورد آزار و اذیت قرار گیرد.

والدینی که کودکان اینترسکس دارند و اینترسکس بودن فرزندشان را از دیگران مخفی نگه نمی‌دارند، گفته‌اند که دیگران وقتی از اینترسکس بودن فرزندشان آگاه می‌شوند، غالباً علاقه‌مند می‌شوند که در این زمینه بیشتر بیاموزند، و تلاش می‌کنند از کودک اینترسکس حمایت کنند. نوع برخوردی که والدین با این موضوع دارند، تعیین‌کننده نوع برخورد دیگران با این موضوع و با فرزند آنها است.

ممکن است برای شما (و پارتنرتان) کمی طول بکشد تا بتوانید به معنای داشتن کودکی اینترسکس عادت کنید. به خودتان زمان بدهید. احتمالاً در پروسه‌ای قرار می‌گیرید که لازم است تصمیم‌گیری‌های دشواری انجام دهید، مثلاً ممکن است از شما بخواهند که رضایت دهید تا جراحی‌های برگشت‌ناپذیر یا سایر مداخلات پزشکی روی بدن فرزندتان صورت گیرد.

همواره این نکته را مدنظر داشته باشید که اگر فرزندتان در شرایطی نیست که نیاز به مراقبت پزشکی اورژانسی داشته باشد (و به‌ندرت هم ممکن است چنین مسائلی برای فرزندتان پیش آید)، برای اخذ چنین تصمیم‌هایی کمی دست نگه دارید و با افراد آگاه دیگر نیز مشورت کنید.

⚫️آیا لازم است قبل از این که به فرزندم جنس مذکر یا مونث را نسبت دهم، ابتدا رضایت‌نامه جراحی او را امضا کنم؟

قبل، بعد، یا موقعی که می‌خواهید جنس فرزندتان را در شناسنامه‌اش ثبت کنید، احتمالاً متخصصان و پزشکان، دوستان و اعضای خانواده به شما توصیه می‌کنند که نسبت به انجام اقدامات پزشکی در جهت تغییر بدن فرزندتان به بدن مونث‌تر یا مذکرتر رضایت دهید.

اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشته باشید این است که این جراحی‌های «اصلاح‌سازی» برای افراد انترسکس به‌شدت آسیب‌زاست و انجام این جراحی‌ها اغلب باعث می‌شود تا این افراد تا آخر عمر با مشکلات پزشکی دست‌به‌گریبان شوند. تعدادی از جملاتی که در این پروسه از افراد مختلفی که می‌خواهند شما را به امضای رضایت‌نامه متقاعد کنند می‌شنوید، از این قرار است:

➖اگر فرزندتان عمل نشود، ریسک ابتلا به سرطان در او افزایش می‌یابد؛

➖بهتر است تا وقتی که بچه کم‌سن‌وسال است عمل شود، چون جراحی‌هایی که روی بدنش انجام شده را فراموش می‌کند؛

➖هر چه جراحی و مداخلات پزشکی در سن پایین‌تری انجام شود، خطراتش کمتر و احتمال موفقیت‌آمیز بودنش بیشتر است؛

➖مداخلات پزشکی از فشار اجتماعی روی دوش شما و فرزندتان می‌کاهد و سبب می‌شود تا کودکتان بهتر بتواند در جامعه جا بیفتد.

پیش از این‌که بخواهید رضایت‌نامه هر نوع عمل جراحی یا مداخله پزشکی را امضا کنید، لازم است به این نکته مهم توجه داشته باشید که هچگونه شواهد و مدارک علمی که تاییدکننده گفته‌های فوق باشد وجود ندارد. معنایش این است که تا به حال هیچ تحقیقی صورت نگرفته که بتواند اثبات کند چنین جراحی‌هایی تاثیرات مثبتی روی کودکان و نوجوانان اینترسکسی که عمل کرده‌اند گذاشته باشد بطوریکه سایر افراد اینترسکسی که عمل نکرده‌اند از این تاثیرات مثبت بی‌بهره باشند!

از خودتان بپرسید که: اگر شما جای فرزندتان بودید، آیا مایل بودید که والدین تان تصمیمی برگشت‌ناپذیر درمورد بدنتان بگیرند؟ تصمیمی که بدنتان را برای همیشه تغییر دهد و شاید در بزرگسالی اسباب نارضایتی و ناراحتی شما را فراهم آورد؟ یا این که ترجیح می‌دادید والدین‌تان دست نگه دارند و به جای چنین تصمیم‌گیری‌هایی، درخواست کمک و حمایت کنند و اجازه دهند شما بزرگ شوید و این شانس را داشته باشید که بتوانید احساسی که نسبت به بدن خودتان دارد را درک نموده و خودتان در این زمینه تصمیم‌گیری کنید؟

⚫️نوزاد من اینترسکس است. موقعی که در بیمارستان هستیم چه اتفاقی می‌افتد؟

اگر اینترسکس بودن فرزندتان از بدو تولد آشکار باشد، به احتمال زیاد تجربه بعد از زایمان‌تان با بیشتر پدر و مادرهای دیگر متفاوت خواهد بود:

🔹احتمالا فرزندتان را بلافاصله یا کمی بعد بعد از تولد تا مدتی از شما جدا می‌کنند. اگر این اتفاق برایتان افتاد، حتماً بپرسید که فرزندتان را چرا و به کجا برده‌اند و چه موقع او را بازمی‌گردانند. از آنها بخواهید که در صورت امکان، همراه فرزندتان باشید.

🔸احتمالاً به جای این‌که چکاپ‌های روتین پزشکان را انجام داده و با پرستاران و ماماها سروکار داشته باشید، با پزشکان متخصص، مثل مثلاً متخصص غدد درون‌ریز اطفال، جراح اطفال، یا سایر متخصصان سروکار خواهید داشت. ممکن است این متخصصان به صورت تکی، یا همزمان باهم به صورت گروهی به ملاقاتتان بیایند. به احتمال زیاد پرستاران و سایر دست‌اندرکاران بیمارستان نیز حضور خواهند داشت.

🔹احتمالاً اطلاعات جدیدی را می‌شنوید که درک و هضمش برایتان دشوار است، یا این‌که از شما خواسته می‌شود که اجازه بدهید تا آزمایش‌های مختلفی روی فرزندتان صورت گیرد. بیشتر اطلاعاتی که دریافت می‌کنید آمیخته با اصطلاحات پیچیده پزشکی هستند. اگر متوجه چیزی نمی‌شوید، از آنها بخواهید که واضح‌تر به شما توضیح بدهند و پیش از این‌که بخواهید رضایت به انجام آزمایش بدهید، بپرسید که آیا انجام آزمایش واقعاً ضرورت دارد یا این‌که خیر.

🔸احتمالاً کادر پزشکی بیمارستان روش‌های درمانی پزشکی و جراحی مختلفی را به شما پیشنهاد می‌کنند که از آن جمله می‌توان به گنادکتومی (تخلیه کردن بافت تخمدان یا بیضه) و جراحی‌های مختلف ناحیه تناسلی اشاره نمود. تمامی جراحی‌هایی را که اورژانسی و حیاتی نیستند به وقت دیگری موکول کنید و پیش از تصمیم‌گیری نهایی، حتماً نظر پزشک‌های دیگر را نیز جویا شوید.

🔹در بیمارستان‌های مختلف، روش‌های درمانی تجربی بسیاری صورت می‌گیرد. تا به حال نیز مشخص شده که بعضی از این روش‌های درمانی در بلندمدت تاثیرات نگران‌کننده‌ای روی سلامت روانی و شناختی افراد می‌گذارند. بعضی از این روش‌های درمانی عبارت‌اند از: تجویز دارو پیش از زایمان و دستکاری کردن تعادل هورمونی بدن کودکان با تزریق داروهای هورمونی یا استعمال ژل هورمونی.

🔸اگر فرزندتان را به هر دلیلی از شما جدا کرده‌اند، از آنها بخواهید که او را فوراً به شما بازگردانند.

🔹از آنها بخواهید که اگر قرار است آزمایشی روی فرزندتان انجام دهند، در حضور شما انجام دهند. پیش از این‌که به انجام هر گونه آزمایشی رضایت دهید، ابتدا دلیل انجام آزمایش را جویا شوید. (اگر به هر دلیلی لازم است آزمایش خون صورت گیرد، برای فرزندتان بسیار راحت‌تر است که آزمایشش در حضور شما انجام پذیرد تا بتوانید در کنارش باشید و او را آرام کنید).

🔸در صورت امکان با یکی از عزیزان‌تان یا فردی معتمد تماس بگیرید و از او بخواهید که همراهتان باشد. این دوره برای افرادی که به‌تازگی پدر و مادر شده‌اند، دوران سختی است و شما نیز با توجه به شرایط خاصی که دارید، ممکن است بیشتر از خیلی از پدر و مادرهای دیگر تحت فشار قرار گیرید. اگر فرد دیگری در کنارتان باشد، برایتان یادداشت‌برداری کند و کمک حالتان باشد، مطمئن باشید شرایط برایتان به‌مراتب آسان‌تر می‌شود. از کادر بیمارستان بخواهید که در صورت امکان، گفتگوهایی که قرار است درمورد شرایط فرزندتان صورت گیرد را به بعد از آمدن فرد معتمد موکول کنند.

🔹تا جایی که برایتان امکان‌پذیر است اطلاعاتی که در اختیارتان می‌گذارند را ضبط نموده یا از نکات مهم آنها یادداشت‌برداری کنید. مکالماتتان با پزشک‌ها و متخصصان را ضبط کنید تا دیگر لازم نباشد نگران نوت‌برداری از نکاتی که ذکر می‌کنند باشید. امروزه بیشتر تلفن‌های همراه قابلیت ضبط صدا دارند. اگر تلفن همراهتان این قابلیت را ندارد، می‌توانید اپلیکیشن‌های ضبط صدا را دانلود کنید. به این صورت به‌خصوص اگر بعد از تولد فرزندتان تنها باشید، می‌توانید موقعی که می‌خواهید این اطلاعات پزشکی را با شخص دیگری مطرح کنید، صدای مکالماتتان را برای او پخش کنید یا نکاتی که در این مکالمات ذکر شده را بسیار بهتر به یاد آورید.

🔸سوال بپرسید، توضیح بخواهید، و درخواست کنید موضوع را برایتان شفاف‌سازی کنند. به خودتان زمان بدهید. شما نمی‌توانید قبل از درک کامل موضوع اقدام به تصمیم‌گیری کنید. گاهی کمی طول می‌کشد تا بتوانید مفاهیم و اصطلاحات جدید را درک و هضم کنید، و شما بدون‌شک حق دارید که از مراحل پیشِ‌رو درک و اطلاعات کاملی داشته باشید.

🔹از آنها بپرسید که چه موقع می‌توانید از بیمارستان مرخص شوید و به خانه بروید. محیط خانه نسبت به بیمارستان مکان بسیار بهتری برای ایجاد پیوند صمیمانه با نوزاد است. در بیشتر مواقع باید بتوانید مثل بقیه والدین سر وقت به خانه‌تان بازگردید. اگر به هر دلیلی اجازه ترخیص به شما داده نمی‌شود، علتش را جویا شوید. اگر علتش این است که منتظرند تا نتیجه آزمایش مشخص شود، از آنها بپرسید که آیا می‌شود فعلا ترخیص شوید و به خانه بازگردید و هر موقع که نتیجه آزمایش آمد دوباره به بیمارستان بیایید یا این‌که نه. حتماً و حتماً از آنها جواب بخواهید که چرا اجازه نمی‌دهند به خانه‌تان بازگردید.

⚫️پزشک‌ها به من اصرار می‌کنند که خیلی سریع تصمیم خودم را بگیرم. باید چه کار کنم؟

احتمالاً شما (و پارتنرتان) بلافاصله بعد از تولد فرزندتان با احساسات بسیاری مواجه می‌شوید. علاوه بر این موضوع، زایمان هم به‌خودی‌خود روی سطح هورمون‌های بدن تاثیر قابل توجهی می‌گذارد که در نتیجه احساسات شما را نیز تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. هر دوی این فاکتورها به خودی خود به این معنا هستند که فعلاً زمان ایده‌آلی برای اخذ تصمیمات بزرگ نیست، مخصوصاً تصمیماتی که روی آینده فرزندتان تاثیرات چشمگیری می‌گذارد. با این حال گاهی اوقات پزشکان در همین شرایط، گزینه درمان یا جراحی فوری را پیش روی شما قرار می‌دهند.

گهگاهی ممکن است بعضی از اقدامات پزشکی برای سلامتی فرزندتان ضرورت پزشکی داشته باشد، اما بیشتر اقدامات پزشکی که به شما پیشنهاد می‌شوند صرفا بر پایه نیازهای پزشکی بنا نشده، بلکه بیشتر جنبه اجتماعی و زیبایی دارند، که از آن جمله می‌توان به جراحی‌های تغییر شکل ناحیه تناسلی بیرونی کودک اشاره نمود.

این جراحی‌ها صرفاً به این دلیل انجام می‌شوند که ناحیه تناسلی فرزندتان شبیه به ناحیه تناسلی بیشتر افراد نیست، یا به این دلیل انجام می‌شود تا کودکتان بتواند نقش‌های جنسیتی را در جامعه بهتر ایفا کند.

مثلاً اگر جنس مذکر به او نسبت داده شده، ناحیه تناسلی‌اش را جراحی می‌کنند تا بتواند ایستاده ادرار کند. جراحی‌هایی که برای اطفالی که جنس مونث به آنها نسبت داده شده انجام می‌گیرد و طی آنها واژنی ساخته می‌شود نیز جزء همین دسته جراحی‌ها محسوب می‌شوند و هدف از انجام آنها صرفاً ایفای نقش‌های اجتماعی مشخصی است.

اینها جراحی‌هایی انتخابی محسوب می‌شوند و فرزندتان حق دارد موقعی که بزرگتر شد، برای خودش تصمیم بگیرد که تحت این جراحی‌ها قرار بگیرد یا نه.

در عین حال لازم است به سازمان‌های حامی افراد اینترسکس مراجعه کنید و از آنها حمایت بجویید. این سازمان‌ها می‌توانند شما را به پدر و مادرهای دیگری که تجربیات مشابهی دارند معرفی کنند. یادتان باشد که فرزند شما انسانی مستقل و خودمختار است که برای مراقبت و محافظت، حمایت، و از همه مهمتر برای عشق و دوست داشته شدن به شما نیاز دارد. پس فرزندتان را غرق در عشق و محبت کنید و از شناخت او لذت ببرید.

⚫️من راجع به فرزندم دیدگاه‌های مختلفی را دریافت کرده‌ام. از کجا بدانم کدام دیدگاه از بقیه بهتر است؟

موقعیت هر فردی با فرد دیگر متفاوت است. لازم است همواره سلامتی فرزندتان را در اولویت اول قرار دهید. همچنین از سلامتی خود و خانواده‌تان نیز نباید غافل شوید. با افراد مجرب، مثل بزرگسالان اینترسکس صحبت کنید، سپس گزینه‌های پیشِ‌رویتان را بررسی کنید.

در خصوص تصمیماتی که روی تغییر فیزیکی فرزندتان متمرکز هستند، نهایت دقت و احتیاط را به خرج دهید. اجازه ندهید دیگران شما را به اخذ تصمیمی عجولانه سوق بدهند. بیش‌تر این تصمیمات را می‌توانید به زمانی که فرزندتان بالغ شده باشد موکول کنید تا خود فرزندتان هم بتواند در پروسه تصمیم‌گیری مشارکت کند.

وقت بگذارید و تحقیق کنید، از حامیان اینترسکس درخواست حمایت کنید، و روی شناخت هر چه بیشتر فرزند زیبایتان تمرکز کنید.

⚫️آیا انجام جراحی روی فرزندم در سن پایین به نفع همه نیست؟

شاید اینگونه تصور کنید که انجام جراحی یا سایر مداخلات پزشکی در دوران کودکی فرزندتان بهترین گزینه ممکن می‌تواند باشد، اما لازم است پیش از تصمیم‌گیری، به پیامدهای بلندمدت این مسئله نیز توجه کافی داشته باشید.

در ابتدا و پیش از هر چیز، لازم است از این نکته آگاه باشید که هر عملی که با بیهوشی کامل همراه باشد، می‌تواند تهدیدکننده جان فرزندتان نیز باشد، به‌خصوص جراحی‌هایی که روی نوزادان یا خردسالان انجام می‌پذیرد. و مورد بعدی این‌که، این احتمال وجود دارد که فرزند کاملاً سالم اینترسکس‌تان در اثر عمل جراحی کارایی عضوی از بدنش را از دست بدهد. مثلاً ممکن است پیشابراه فرزندتان در اثر جراحی اصلاح‌سازی غیرحیاتی با مشکلاتی مواجه شود.

هیچگونه مطالعه بلندمدتی در دست نیست که نشان بدهد کارایی و حس جنسی ناحیه تناسلی افرادی که در کودکی جراحی شده‌اند، به‌درستی حفظ شده باشد. اما در حقیقت بسیاری از افراد اینترسکسی که در خردسالی تحت عمل‌های جراحی قرار گرفته‌اند، در سن بزرگسالی گزارش کرده‌اند که دچار بیحسی و درد (به‌خاطر شکل‌گیری بافت اسکار) و فقدان حس جنسی یا حس جنسی ضعیف شده‌اند.

و مورد دیگر این‌که، وقتی روی بدن کودک مداخلات پزشکی صورت می‌گیرد، گاهی خود این مداخلات پزشکی باعث می‌شوند تا انجام مداخلات پزشکی بیشتری ضرورت پیدا کند. و گاهی این مسئله باعث می‌شود که فرزندتان تا آخر عمر درگیر دکتر و بیمارستان شود.

علاوه بر موارد فوق، پژوهش‌های روانشناسی نیز نشان داده که حافظه نوزادان درد را به یاد می‌آورد، و افراد اینترسکسی که در دوران کودکی تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اند نیز، گفته‌اند که اغلب حس می‌کرده‌اند اتفاقی برایشان افتاده است.

و نکته آخر این‌که، مداخلات پزشکی که در جهت اصلاح‌سازی بدن کودکان اینترسکس صورت می‌گیرد، بدن افراد اینترسکس را بدنی «مذکر» یا «مونث» نمی‌کند، بلکه صرفاً ظاهر/عملکرد بعضی از اعضای بدن‌شان را تا درجاتی تغییر می‌دهد.

⚫️اگر اجازه ندهیم که هیچ‌گونه مداخله پزشکی یا جراحی روی بدن فرزندمان انجام گیرد، آیا بدن فرزندمان کارایی کامل و بی‌نقصی خواهد داشت؟

بسیاری از افراد اینترسکسی که تحت هیچگونه عمل جراحی یا مداخلات پزشکی قرار نگرفته‌اند، بدن کاملا سالم و بی‌نقصی دارند. در عین حال مطالعات اندکی که در دست است، نشان می‌دهد که بیشتر افراد اینترسکسی که تحت عمل‌های جراحی اصلاح‌سازی قرار گرفته‌اند با گستره‌ کاملی از مشکلات پزشکی مربوط به این درمان‌ها دست‌به‌گریبان شده‌اند.

قویاً توصیه می‌شود که اگر خطری جدی سلامت فرزندتان را تهدید نمی‌کند، دست نگه دارید تا فرزندتان به اندازه کافی بزرگ شود و بتواند در پروسه تصمیم‌گیری مشارکت کند.

⚫️جنسیت فرزندم را چگونه باید در مدارک شناسایی‌اش درج کنم؟

واقعیت این است که ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که تنوع جنس انسان‌ها را از لحاظ قانونی به رسمیت نمی‌شناسد. همین مسئله در بیشتر کشورها شما را تحت‌فشار می‌گذارد تا ناچار شوید که یا جنس مذکر را به فرزندتان نسبت دهید یا جنس مونث را.

کشورهای مختلف از قوانین متفاوتی درمورد این‌که چه موقع عنوان جنس کودک باید به ثبت رسمی برسد پیروی می‌کنند. گاهی به والدین فرصتی از چند روز تا چند هفته تا چند ماه داده می‌شود تا طی این مدت جنس کودک را به ثبت برسانند. شما نباید تحت فشار قرار گیرید که حتماً بخواهید تا قبل از پایان این بازه زمانی، جنسی را به فرزندتان نسبت بدهید.

سازمان‌های حامی افراد اینترسکس توصیه می‌کنند که در کشورهایی که فقط گزینه مذکر و مونث برای جنس افراد موجود است، والدین می‌توانند جنس کودک را هر آنچه که فکر می‌کنند برای او متناسب‌تر است تعیین کنند، اما در عین حال این نکته را نیز مدنظر داشته باشند که شاید لازم شود با بزرگ‌تر شدن کودک و طبق خواسته او، جنسی که در مدارک شناسایی‌اش قید شده را تغییر داده و با هویت جنسیتی کودک همسو کنند.

⚫️بهتر است فرزندم را طبق چه جنسیتی بزرگ کنم؟

سازمان‌های حامی افراد اینترسکس توصیه می‌کنند که فرزندتان را یا به عنوان مرد بزرگ کنید یا به عنوان زن، چون ساختار جامعه فعلاً چنین است. با این حال لازم است این نکته را نیز در گوشه ذهن خود داشته باشید که ممکن است فرزندتان وقتی که بزرگ‌تر شود، جنسیت خود را همسو با جنسیت و جنسی که برایش انتخاب کرده‌اید نداند.

و این مسئله هیچ اشکالی ندارد – فرزندتان وقتی بزرگ‌تر شد، خودش به شما می‌گوید که خود واقعی‌اش کیست، و خود واقعی و شخصیت‌اش را ابراز می‌کند.

⚫️آیا اینترسکس بودن نوعی معلولیت است؟

اینترسکس بودن نوعی از تنوع بدن انسان‌ها است. اینترسکس بودن نه معلولیت است و نه از کار افتادگی جسمی بلندمدت. اگر چه افراد اینترسکسی که تحت عمل جراحی و سایر مداخلات پزشکی قرار گرفته‌اند، اغلب در اثر این مداخلات با مشکلات پزشکی مواجه شده که این مشکلات نوعی معلولیت محسوب می‌گردند.

⚫️آیا به فرزندم بگویم که فردی اینترسکس است؟

البته. افراد اینترسکسی که به سن بزرگسالی رسیده و با شرم و پنهان‌کاری بزرگ شده‌اند، آشکارا گفته‌اند که چنین تجربیاتی تاثیرات منفی بسیاری روی زندگی شخصی، زندگی خانوادگی، و روابطی که با والد(ین) یا سرپرست(ان) خود داشته‌اند گذاشته است.

اما از طرف دیگر، خانواده‌هایی که آشکارا با فرزندان اینترسکسشان درباره تفاوت‌های بدنی‌ آنها صحبت می‌کرده‌اند، گفته‌اند که صداقت و روراستی آنها با فرزندانشان تاثیرات مثبتی روی زندگی خانوادگی و همینطور اعتماد به نفس کودکان و نوجوانان اینترسکس خانواده گذاشته است.

می‌توانید موضوع اینترسکس بودن فرزندتان را با توجه به سن و سالی که دارد برایش توضیح بدهید. مهم‌ترین نکته‌ای که باید به آن توجه داشته باشید این است که اجازه بدهید فرزندتان بداند که به هر صورتی که باشد، دوستش می‌دارید و به او عشق می‌ورزید.

⚫️آیا به دیگران بگویم که فرزندم فردی اینترسکس است؟

این یک تصمیم شخصی است، و پیش از اخذ چنین تصمیمی لازم است به تاثیراتی که ممکن است در آینده روی زندگی فرزندتان بگذارد نیز بیاندیشید. با این حال اینگونه هم خوب نیست که این موضوع را مثل رازی پنهان نگه دارید و هیچ‌گاه درموردش صحبت نکنید، چون این رویکرد نه به نفع خودتان است و نه به نفع فرزندتان.

مثل هر موقع دیگری که می‌خواهید موضوعی شخصی را با دیگران در میان بگذارید، لازم است پیش از بیان کردن موضوع اینترسکس بودن فرزندتان به دیگران، به این موضوع فکر کنید که چه فردی مورد اعتمادتان است و گفتن این موضوع به او چه تاثیرات مفید و سودمندی می‌تواند داشته باشد.

وقتی کودکتان به سن مهدکودک، پیش‌دبستانی، یا مدرسه رسید، لازم است این موضوع را تا حدودی با کادر مدرسه در میان بگذارید تا فرزندتان بتواند به راحتی خود واقعی‌اش باشد و موضوع اینترسکس بودنش را با سایر بچه‌ها در میان بگذارد.

این شرایط ممکن است برای خود شما نیز چالش‌برانگیز باشد، به همین دلیل تشویقتان می‌کنیم که مراقب سلامتی خودتان نیز باشید. بسیاری از پدر و مادرهایی که تصمیم گرفته‌اند موضوع اینترسکس بودن فرزندشان را با دیگران در میان بگذارند، گفته‌اند که با بیان این موضوع متوجه تاثیرات مثبت چشمگیری در زندگی‌شان شده‌اند، به‌طوریکه توانسته‌اند فرزندشان را در محیطی امن و قدرت‌بخش پرورش دهند. یادتان باشد که اصلاً لازم نیست به همه سوالات دیگران – خصوصاً سوالات بسیار شخصی – پاسخی بدهید.

مترجم: سعید.ش
🌐منبع: هلپ‌ترنس‌سنتر – شبکه اطلاع‌رسانی ترنسجندر و ترنزیشن
https://helptranscenter.org
مرجع:
https://www.iglyo.com

Copyright © 2020 سعید.ش https://helptranscenter.org هلپ‌ترنس‌سنتر – شبکه اطلاع‌رسانی ترنسجندر و ترنزیشن All Rights Reserved.