واژینوپلاستی به روش پوستی بهتر است، روده‌ای، یا شکمی؟
نویسنده: سعید.ش
🔻فایل پی‌دی‌اف این مقاله را از طریق لینک زیر دانلود نمایید.
واژینوپلاستی پوستی، روده‌ای، یا شکمی؟
انتخاب تکنیک جراحی واژینوپلاستی یکی از مسائل مهمی است که ذهن بسیاری از افراد ترنسی که مایل هستند طی پروسه ترنزیشن خویش عمل پایین‌تنه انجام دهند را به خود مشغول می‌کند. در حالت کلی، عمل واژینوپلاستی در زنان ترنس و افراد غیرباینری به سه روش پوستی، روده‌ای، و شکمی انجام می‌پذیرد.
پیش‌تر در مقالات قبلی درمورد جزئیات تکنیک‌های مختلف جراحی واژینوپلاستی به طور کامل توضیح داده‌ایم؛ حال در این مقاله سعی بر این داریم تا سه تکنیک پوستی، روده‌ای، و شکمی را با هم مقایسه نموده، مزایا و معایب هر یک را شرح دهیم تا بتوانید با توجه به شرایط و خواسته‌های خویش، آگاهانه و با خیال آسوده‌تری بهترین تکنیک جراحی مناسب خود را انتخاب نمایید.
🔳1. خواسته‌ها و اولویت‌های خودتان را مشخص کنید
پیش از این‌که ادامه مقاله را مطالعه کنید، همین حالا قلم و کاغذی بردارید و تمامی خواسته‌ها و اولویت‌های خودتان را روی کاغذ آورید. از خودتان بپرسید که از عمل واژینوپلاستی چه می‌خواهید؟ هدفتان از انجام عمل واژینوپلاستی چیست؟ در ادامه چند سوال مطرح می‌کنیم تا با توجه به این سوال‌ها راحت‌تر بتوانید خواسته‌های خودتان را مشخص کنید.
آیا دلم می‌خواهد واژنی با عمق و قطر کافی داشته باشم؟ آیا دوست دارم واژنم مایع روان‌کننده ترشح کند؟ آیا برایم مسئله‌ای نیست اگر پیش از عمل جراحی ناچار شوم موهای ناحیه تناسلی‌ام را الکترولیز/لیزر کنم؟ ترجیح می‌دهم عمل سبک‌تری را برای رسیدن به واژن مطلوبم انجام دهم یا این‌که حاضرم عمل سنگین‌تری را پشت سر بگذارم؟
آیا برایم مسئله‌ای نیست اگر ناچار شوم تا آخر عمر واژنم را مرتب دیلاته کنم؟ آیا برایم مسئله‌ای نیست اگر واژنم بیش از حد مایع روان‌کننده ترشح کند؟ آیا سابقه ابتلا به سرطان روده، بیماری التهابی روده، یا جراحی تهاجمی شکمی داشته‌ام؟ آیا ترجیح می‌دهم جنس واژنم به واژن زنان سیسجندر شباهت بیشتری داشته باشد؟ ترجیح می‌دهم عمل واژینوپلاستی‌ام را به روش شناخته‌شده‌تری انجام دهم که امتحان خود را پس داده، یا این‌که مایلم عملم را به روش‌های جدیدتری انجام دهم؟
بسیار خوب؛ حال که روی پرسش‌های فوق فکر کردید و خواسته‌هایی که از عمل واژینوپلاستی دارید را برای خودتان مشخص کردید، وقت آن فرا رسیده تا از بین تمامی خواسته‌هایتان، سه عدد از مهم‌ترین آنها را به‌ترتیب انتخاب و شماره‌گذاری کنید. مشخص کردن سه اولویت اولتان در انتخاب روش جراحی واژینوپلاستی به شما کمک بزرگی می‌کند. پس از این‌که سه اولویت اول خود را مشخص کردید، ادامه مقاله را مطالعه نمایید.
🔳2. مزایا و معایب واژینوپلاستی به روش پوستی، روده‌ای، و شکمی را بشناسید
برای انتخاب آگاهانه تکنیک جراحی واژینوپلاستی، لازم است که مزایا و معایب هر سه تکنیک پوستی، روده‌ای، و شکمی را بشناسید. در ادامه مزایا و معایب هر سه تکنیک را بیان می‌کنیم:
✅مزایای واژینوپلاستی به روش پوستی
🔹افرادی که عمل واژینوپلاستی خود را به روش پوستی انجام می‌دهند، بعد از عمل می‌توانند انتظار واژنی با عمق کافی را داشته باشند. عمق استاندارد واژن حاصل از این تکنیک بین 9 تا 15 سانتی‌متر است؛
🔹عمل نسبتاً سبک‌تر و کم‌هزینه‌تری است و در مدت زمان کمتری (حدود 2 الی 4 ساعت) انجام می‌پذیرد؛
🔹واژن حاصل از این تکنیک به میزان کافی کشسان بوده و اگر با استفاده از پوست خود آلت تناسلی ساخته شود، نسبت به حالتی که با استفاده از پوست کیسه بیضه ساخته می‌شود، کمتر احتمال دارد که تحلیل برود و بسته شود؛
🔹شناخته‌شده‌ترین تکنیک جراحی واژینوپلاستی بوده و تا به حال بیشترین مطالعات در سطح جهانی روی این تکنیک صورت گرفت است.
❌معایب واژینوپلاستی به روش پوستی
🔸واژن حاصل از این تکنیک مایع روان‌کننده ترشح نمی‌کند. البته بعد از ارگاسم، مایعی از پروستات و کیسه منی ترشح می‌شود که ناحیه تناسلی را از بیرون روان‌سازی می‌کند، اما این ترشحات نقش به‌خصوصی در روان‌سازی کانال واژینال ندارند. بعضی از جراح‌ها در روش پوستی از بافت پیشابراه نیز در ساخت کانال واژن استفاده می‌کنند که روش پیچیده‌تری است، اما باعث می‌شود تا واژن بعد از عمل کمی روان‌کننده ترشح کرده و مرطوب بماند؛
🔸پیش از عمل واژینوپلاستی به روش پوستی ممکن است لازم شود که موهای ناحیه تناسلی و کیسه بیضه خود را الکترولیز/لیزر کنید تا بعد از عمل مو داخل کانال واژنتان رشد نکند؛
🔸واژن حاصل از این تکنیک نیاز به دیلاته کردن مادام‌العمر دارد، و بیشتر از سایر تکنیک‌های جراحی واژینوپلاستی مستعد بسته شدن است، به‌خصوص اگر در ساخت کانال واژن از پوست کیسه بیضه یا گرافت پوستی استفاده شده باشد؛
🔸جراح موقعی که می‌خواهد برای افرادی که آلت تناسلی کوتاهی دارند – یعنی مثلا به علت هورمون درمانی طی دوران بلوغ آلت تناسلی‌شان تحلیل رفته با رشد نکرده است – عمل واژینوپلاستی انجام دهد، ممکن است از جای دیگری از بدن (مثلا کشاله ران) گرافت پوستی بردارد. برداشتن گرافت پوستی ریسک شکل‌گیری اسکار را به همراه دارد و افرادی که پیشینه تشکیل اسکار کلوئیدی دارند لازم است این مسئله را مدنظر قرار دهند؛
🔸افرادی که آلت تناسلی کوتاهی دارند و عمل خود را توسط جراح‌هایی انجام می‌دهند که ساخت واژن را فقط با استفاده از پوست آلت تناسلی به انجام می‌رسانند، بعد از عمل نمی‌توانند انتظار واژنی با عمق کافی داشته باشند.
✅مزایای واژینوپلاستی به روش روده‌ای
🔹افرادی که عمل واژینوپلاستی خود را به روش روده‌ای انجام می‌دهند، بعد از عمل می‌توانند انتظار واژنی با عمق کافی را داشته باشند. طبق مطالعه‌ای که در زمینه واژینوپلاستی به روش روده‌ای صورت گرفته، میانگین عمق واژن حاصل از این روش حدود 14 سانتی‌متر است، با این حال ایجاد واژنی با عمق 18 الی 20 سانتی‌متر نیز در این روش امکان‌پذیر است؛
🔹واژن حاصل از روش روده‌ای نیاز کمتری به دیلاته کردن دارد، به‌خصوص اگر مرتب رابطه جنسی دخول واژینال برقرار کنید؛
🔹جنس واژن حاصل از روش روده‌ای شباهت بیشتری به جنس واژن زنان سیسجندر دارد، و احتمال خونریزی پس از برقراری رابطه جنسی دخول در این روش کمتر است، چون قسمتی از کولن که در ساخت واژن مورد استفاده قرار می‌گیرد دیواره ضخیم و قطر بزرگی دارد؛
🔹با توجه به این‌که بافت روده فاقد مو است، پیش از عمل معمولاً لازم نیست موهای ناحیه تناسلی خود را الکترولیز/لیزر کنید؛
🔹واژن حاصل از روش روده‌ای به طور طبیعی مایع روان‌کننده ترشح می‌کند و همواره مرطوب است، البته میزان ترشح روان‌کننده در بیشتر افراد به اندازه‌ای نیست که موقع دیلاته کردن واژن یا رابطه جنسی دخول واژینال، از استفاده از روان‌کننده‌های مصنوعی بی‌نیاز شوند؛
🔹مطالعاتی که روی تکنیک واژینوپلاستی به روش روده‌ای صورت گرفته حاکی از آن است که این روش جراحی برای ساخت واژنی با عمق و عملکرد مناسب کارآمد است.
❌معایب واژینوپلاستی به روش روده‌ای
🔸عمل واژینوپلاستی به روش روده‌ای عمل سنگین‌تر و پرهزینه‌تری است و مدت زمان بیشتری (حدوداً 7 ساعت) به طول می‌انجامد؛
🔸علاوه بر عمل ساخت واژن، لازم است تحت عمل شکمی (معمولا به روش لاپراسکوپی) برای برداشتن بافت روده نیز قرار گیرید، در نتیجه این احتمال وجود دارد که با عوارض مربوط به جراحی شکمی و روده‌ای (التهاب روده، عفونت، انسداد روده، و …) نیز مواجه شوید. بنابراین عمل واژینوپلاستی به روش روده‌ای در مجموع عمل پرعارضه‌تری است؛
🔸روی شکم‌تان ممکن است اسکار حاصل از جراحی شکمی بر جای بماند؛
🔸گاهی واژن حاصل از این تکنیک بیش از اندازه مایع روان‌کننده ترشح می‌کند، به‌طوریکه لازم می‌شود حداقل تا سه الی شش ماه بعد از عمل از پد بهداشتی استفاده کنید؛
🔸ترشحات واژن حاصل از این تکنیک معمولا با بوی خاصی که مربوط به بافت روده می‌شود همراه است؛
🔸بافت روده سرخ‌رنگ بوده و قرمزی آن ممکن است از بیرون ناحیه تناسلی به چشم بخورد؛
🔸اگر عمل واژینوپلاستی به روش روده‌ای فقط با استفاده از بافت روده انجام پذیرد و از بافت دیگری (مثلاً بافت کیسه بیضه) برای ساخت دهانه واژن استفاده نشود، این امکان وجود دارد که در جایی که بافت روده به دهانه واژن متصل شده، حلقه‌ای از اسکار شکل گیرد و دهانه واژن را به‌مرور زمان تنگ‌تر کند؛
🔸واژن حاصل از این تکنیک دربرابر ابتلا به بیماری‌های قابل انتقال جنسی آسیب‌پذیرتر است؛
🔸افرادی که با مشکلات روده دست‌وپنجه نرم می‌کنند یا پیشینه سرطان یا بیماری‌های روده‌ای داشته‌اند، افرادی که سن بالا یا سبک زندگی ناسالمی دارند، پیش‌تر با مشکلات شکمی یا لگنی دست‌وپنجه نرم کرده و جراحی شکمی انجام داده‌اند، یا اضافه‌وزن دارند، کاندیدای مناسبی برای انجام این تکنیک جراحی محسوب نمی‌شوند، و بیشتر جراح‌ها از انجام جراحی به روش روده‌ای برای این افراد خودداری می‌ورزند؛
🔸بعد از عمل لازم است کانال واژن خود را به‌طور مرتب از لحاظ ابتلا به سرطان یا بیماری‌های مختص بافت روده بررسی کنید.
✅مزایای واژینوپلاستی به روش شکمی
🔹افرادی که عمل واژینوپلاستی خود را به روش شکمی انجام می‌دهند، بعد از عمل می‌توانند انتظار واژنی با عمق کافی را داشته باشند. عمق واژن حاصل از این تکنیک از فردی به فرد دیگر متفاوت بوده و طبق گفته دکتر هایدی ویتنبرگ، از 8 تا 15 سانتی‌متر متغیر است؛
🔹واژن حاصل از روش شکمی نیاز کمتری به دیلاته کردن دارد، به‌خصوص اگر مرتب رابطه جنسی دخول واژینال برقرار کنید؛
🔹با توجه به این‌که بافت پریتونئوم (غشاء شکمی) فاقد مو است، پیش از عمل معمولا لازم نیست موهای ناحیه تناسلی خود را الکترولیز/لیزر کنید؛
🔹واژن حاصل از روش شکمی به طور طبیعی مایع روان‌کننده ترشح می‌کند و همواره مرطوب است، البته میزان ترشحات آن به اندازه واژن حاصل از روش روده‌ای نیست و به اندازه‌ای نیست که موقع دیلاته کردن واژن یا رابطه جنسی دخول واژینال، از استفاده از روان‌کننده‌های مصنوعی بی‌نیاز شوید؛
🔹ترشحات واژن حاصل از این تکنیک بوی خاصی ندارد؛
🔹ریسک پرولاپس (افتادگی) واژن حاصل از این تکنیک کمتر است؛
🔹واژن حاصل از این تکنیک نیازی به معاینه مرتب از لحاظ ابتلا به بیماری ندارد؛
🔹این تکنیک سال‌هاست که برای ساخت واژن در زنان سیسجندری که بدون کانال واژن متولد شده بودند مورد استفاده قرار می‌گیرد.
❌معایب واژینوپلاستی به روش شکمی
🔸علاوه بر عمل ساخت واژن، لازم است تحت عمل شکمی (معمولاً به روش لاپراسکوپی) برای برداشتن بافت پریتونئال نیز قرار گیرید، در نتیجه این احتمال وجود دارد که با عوارض مربوط به جراحی شکمی (نظیر آسیب به ارگان، انسداد روده، فتق، و …) نیز مواجه شوید. در کل واژینوپلاستی به روش شکمی نسبت به روش پوستی عمل پرعارضه‌تری محسوب می‌شود؛
🔸این تکنیک جدیداً وارد عرصه جراحی‌های مربوط به افراد ترنسجندر شده، به همین دلیل هنوز مطالعات کافی و گسترده‌ای روی آن صورت نگرفته است؛
🔸با توجه به این که مطالعات کافی روی این روش صورت نگرفته است، مشخص نیست که اگر دیلاته کردن واژن بصورت منظم صورت نگیرد، عمق کانال واژن حفظ می‌شود یا این‌که خیر. با توجه به این‌که افرادی بوده‌اند که پس از گذشت سال‌ها از انجام این تکنیک دچار تنگی کانال واژن شده بودند، جراح‌ها معمولا به افرادی که عمل واژینوپلاستی خود را به این روش انجام می‌دهند توصیه می‌کنند که کانال واژن خود را مرتب دیلاته کنند؛
🔸با توجه به این‌که مطالعات کافی روی این روش صورت نگرفته است، مشخص نیست که آیا ترشحات واژینال به‌مرور زمان و پس از گذشت چند سال از عمل کاهش می‌یابد یا این‌که خیر؛
🔸افرادی که پیش‌تر با مشکلات شکمی یا لگنی دست‌وپنجه نرم کرده و جراحی شکمی انجام داده‌اند، کاندیدای مناسبی برای این روش محسوب نمی‌شوند.
🔳3. براساس اولویت‌هایتان و با بررسی مزایا و معایب هر سه روش، مناسب‌ترین تکنیک جراحی را انتخاب کنید
بسیار خوب؛ حال که قدم اول و دوم را به انجام رساندید، یعنی خواسته‌ها و اهدافی که از جراحی واژینوپلاستی دارید، و همینطور سه اولویت اولتان را برای خودتان مشخص کردید و با مزایا و معایب هر سه روش جراحی نیز آشنا شدید، دیگر وقت آن فرا رسیده که بهترین تکنیک جراحی را برای عمل واژینوپلاستی خود انتخاب کنید.
به سه اولویت اولتان نگاهی بیاندازید. مثلاً اگر «انجام دادن عمل به روش شناخته‌شده‌تر و سبک‌تر»، «ریسک عوارض و مشکلات کمتر بعد از عمل»، و «بی‌نیازی از انجام جراحی شکمی» جزء سه اولویت اول شماست، به احتمال زیاد واژینوپلاستی به روش پوستی گزینه بهتری برای شما خواهد بود. اما مثلاً اگر دوست ندارید واژنتان را مادام‌العمر دیلاته کنید، دوست دارید واژنتان مرطوب باشد و جنس آن شباهت بیشتری به جنس واژن زنان سیسجندر داشته باشد، آلت تناسلی کوتاهی دارید و مایل نیستید عمل واژینوپلاستی خود را به روش گرافت پوستی انجام دهید، مشکلی با ریسک‌های جراحی شکمی ندارید، و مایلید از داشتن عمق کافی واژن اطمینان حاصل کنید، به احتمال زیاد می‌توانید روی واژینوپلاستی به روش روده‌ای یا شکمی حساب باز کنید.
هیچ‌یک از تکنیک‌های جراحی واژینوپلاستی برتری «مطلقی» نسبت به یکدیگر ندارند، و در حقیقت این شرایط، خواسته‌ها و اولویت‌های شماست که یکی از این تکنیک‌ها را به تکنیک برتری برای شخص شما تبدیل می‌کند. یادتان باشد اگر واژینوپلاستی به روش پوستی/روده‌ای/شکمی برای فرد الف بهترین گزینه بوده است، معنایش این نیست که قرار است همین تکنیک برای شخص شما نیز بهترین گزینه باشد. بنابراین بهترین تکنیک جراحی با توجه به خواسته‌ها، اولویت‌ها، و شرایط شخص شما تعیین می‌گردد.
بعضی از افراد واژینوپلاستی به روش پوستی را انتخاب می‌کنند چون ترجیح می‌دهند عمل خود را به روش سبک‌تر، کم‌عارضه‌تر و شناخته‌شده‌تری انجام دهند. با نیاز به دیلاته کردن مادام‌العمر واژن مشکلی ندارند. آلت تناسلی‌شان به اندازه کافی بلند است و می‌دانند که عمق واژنشان بعد از عمل به میزان کافی خواهد بود. اگر آلت تناسلی‌شان به اندازه کافی بلند نباشد نیز، با برداشتن گرافت پوستی از جای دیگری از بدنشان یا استفاده از پوست کیسه بیضه در ساخت کانال واژنشان هیچ مشکلی ندارند، و حاضرند موهای ناحیه تناسلی و کیسه بیضه خود را نیز الکترولیز/لیزر کنند. و می‌دانند که اگر از عمل پوستی نتیجه مطلوبی نگیرند، یعنی واژنشان عمق کافی نداشته باشد یا به‌مرور زمان تحلیل برود، می‌توانند بعداً عمل ترمیمی به روش شکمی یا روده‌ای انجام دهند و واژن خود را ترمیم کنند.
بعضی از افراد واژینوپلاستی به روش روده‌ای را انتخاب می‌کنند چون مایل هستند عمق واژینال کافی داشته باشند. دوست دارند جنس کانال واژنشان بیشترین شباهت را به جنس کانال واژن زنان سیسجندر داشته باشند. دوست دارند واژنشان بعد از عمل روان‌کننده ترشح کند، و با ریسک ترشحات واژینال بیش از اندازه یا همراه با رایحه خاص مشکلی ندارند. با ریسک‌های بیشتر مربوط به جراحی شکمی مشکلی ندارند. و مایل نیستند موهای ناحیه تناسلی خود را پیش از عمل لیزر/الکترولیز کنند.
بعضی از افراد واژینوپلاستی به روش شکمی را انتخاب می‌کنند چون مایل هستند عمق واژینال کافی داشته باشند. دوست دارند واژنشان بعد از عمل مایع روان‌کننده بدون بو ترشح کرده و مرطوب بماند. مایل نیستند واژن خود را از لحاظ ابتلا به بیماری‌های مختص بافت روده مرتباً معاینه کنند. مایل نیستند واژن خود را مرتباً دیلاته کنند. مایل نیستند موهای ناحیه تناسلی خود را پیش از عمل لیزر/الکترولیز کنند. و با ریسک‌های بیشتر مربوط به جراحی شکمی نیز مشکلی ندارند.
بعضی از افراد نیز خود را کاندیدای مناسبی برای واژینوپلاستی به روش پوستی نمی‌دانند. مثلا آلت تناسلی بسیار کوتاهی دارند و می‌دانند که عمق واژنشان بعد از عمل به میزان کافی نخواهد بود. مایل نیستند پیش از عمل موهای ناحیه تناسلی خود را الکترولیز/لیزر کنند. مایل نیستند از جای دیگری از بدنشان گرافت پوستی برداشته شود و احیاناً در آن ناحیه اسکار شکل بگیرد. مایل نیستند خود را در معرض ریسک بیشتر بسته شدن کانال واژینال قرار داده، و ناچار شوند تا آخر عمر کانال واژن خود را مرتباً دیلاته کنند.
بعضی از افراد نیز خود را کاندیدای مناسبی برای واژینوپلاستی به روش روده‌ای نمی‌دانند. مثلاً پیشینه بیماری‌های مربوط به روده را داشته، اضافه‌وزن فراوان دارند، یا سبک زندگی ناسالمی داشته و می‌دانند که اگر عمل خود را به این روش انجام دهند با ریسک عوارض و مشکلات بیشتری مواجه می‌شوند. مایل نیستند برای رسیدن به واژن مطلوب خود تحت عمل جراحی سنگین‌تری قرار گرفته و با ریسک‌های جراحی شکمی و روده‌ای نیز مواجه شوند. نمی‌توانند ریسک ترشحات فراوان یا همراه با بوی خاص از کانال واژن را بپذیرند. یا این که مایل نیستند هزینه بیشتری بابت عمل واژینوپلاستی بپردازند.
بعضی از افراد نیز خود را کاندیدای مناسبی برای واژینوپلاستی به روش شکمی نمی‌دانند. مثلاً دوست ندارند جراحی واژینوپلاستی خود را به روشی انجام دهند که به طور گسترده برای افراد ترنسجندر انجام نپذیرفته و مطالعات کافی روی آن صورت نگرفته است. یا این که مایل نیستند با ریسک‌های بیشتر مربوط به جراحی شکمی مواجه شده و برای رسیدن به واژن مطلوب خود عمل نسبتاً سنگین‌تری را پشت سر بگذارند.
در نهایت این شما هستید که با توجه به شرایط و خواسته‌هایتان و با مشورت با جراح، تصمیم می‌گیرید که کدام‌یک از سه تکنیک واژینوپلاستی پوستی، روده‌ای، یا شکمی برایتان بهترین گزینه محسوب می‌شود.
🔳4. اگر واقعاً نمی‌دانید کدام روش جراحی مناسب شماست، می‌توانید روش پوستی را انتخاب کنید
اگر روش‌های جایگزین (مثل بستن و پنهان کردن آلت تناسلی) جوابگوی نیازهای شما نیست و مصمم هستید که عمل پایین‌تنه را انجام دهید و با مطالعه منابع علمی و معتبر و پرسش از افراد آگاه، به اندازه کافی درمورد روش‌های جراحی واژینوپلاستی تحقیق کرده‌اید، اما با توجه به شرایطی که دارید، همچنان نمی‌توانید یکی از سه روش پوستی، روده‌ای و شکمی را برای خود برگزینید، می‌توانید عمل پایین‌تنه خود را به روش پوستی انجام دهید و چند سالی را با واژن حاصل از روش پوستی زندگی کنید؛ آنگاه بهتر و آگاهانه‌تر می‌توانید تصمیم بگیرید که نیاز به عمل ترمیمی واژینوپلاستی به روش روده‌ای یا شکمی دارید یا این‌که خیر.
افرادی که عمل واژینوپلاستی خود را به روش پوستی انجام می‌دهند، اگر به‌مرور زمان دچار تحلیل رفتن کانال واژن گردیده، انتهای واژنشان نکروز (دچار مرگ بافت) شود، یا در کل با عوارض این چنینی مواجه شوند، می‌توانند مجدداً تحت عمل واژینوپلاستی به روش روده‌ای یا شکمی قرار گیرند و کانال واژن خود را ترمیم کنند. اگر عمل واژینوپلاستی خود را به روش پوستی انجام دهید، عمل سبک‌تر و کم‌هزینه‌تری را پشت سر می‌گذارید و بعداً نیز در صورتی که کانال واژنتان بسته شود، همچنان شانس عمل ترمیمی به روش روده‌ای یا شکمی را دارید. به این صورت دیگر نیازی نیست از همان ابتدا تحت عمل سنگین شکمی قرار گیرید یا با ریسک عوارض بیشتری مواجه شوید.
البته لازم است به این نکته توجه داشته باشید که روش پوستی به هیچ عنوان پیش‌نیاز روش روده‌ای یا شکمی نیست، هیچ تاثیری روی میزان موفقیت نتیجه نهایی عمل واژینوپلاستی نمی‌گذارد، و سبب افزایش حس جنسی واژن حاصل از عمل واژینوپلاستی به روش روده‌ای یا شکمی نیز نمی‌شود. بنابراین اگر مطمئن هستید که عمل واژینوپلاستی به روش روده‌ای یا شکمی بهترین گزینه برای شماست، اصلاً نیازی نیست تحت عمل واژینوپلاستی به روش پوستی قرار گیرید، و می‌توانید مستقیماً عمل پایین‌تنه خود را به روش روده‌ای یا شکمی انجام دهید.
نکته دیگری که لازم است به آن توجه داشته باشید، این است که حس داخل کانال واژن حاصل از عمل واژینوپلاستی به روش پوستی، روده‌ای و شکمی با هم تفاوتی ندارد. کانال واژن حس لامسه‌ای ندارد، و موقع دخول جنسی صرفاً فشار ورود آلت به واژن خود را با اندام‌های مجاور واژنتان احساس می‌کنید. بنابراین اینگونه نباشد که به امید حس بیشتر در کانال واژن، بخواهید به سمت روش پوستی ترغیب شوید. بعد از عمل واژینوپلاستی به هر روشی، با تحریک کلیتوریس و نقطه جی (پروستات) که 3-4 سانتی‌متر داخل کانال واژنتان قرار گرفته، می‌توانید به ارگاسم برسید.
همچنین عمق کانال واژن زنان سیسجندر 8 الی 9 سانتی‌متر بوده و میانگین عمق استاندارد حاصل از جراحی واژینوپلاستی به روش پوستی بین 9 تا نهایتاً 15 سانتی‌متر (به طور متوسط 12-13 سانتی‌متر) است. عمق واژن پوستی اگر بیش از 15 سانتی‌متر شود، ریسک ورود انتهای واژن به فضای شکمی و متعاقباً مرگ قسمت انتهایی کانال واژن بالا می‌رود. عمق واژن روده‌ای نیز اگر بیش از 20 سانتی‌متر شود، اضافه این عمق هیچ‌گونه کارایی ندارد چون انتهای کانال واژن به موازات استخوان خاجی رو به بالا قرار گرفته و عملا در حین برقراری رابطه جنسی دخول بلااستفاده است. بنابراین لازم است پیش از انتخاب تکنیک جراحی واقع‌بین باشید و به عمق استاندارد واژینال بسنده کنید.
همین جا لازم است به نکته مهمی اشاره کنیم که بعضی از جراح‌ها عمل واژینوپلاستی را به روش ترکیبی انجام می‌دهند. یعنی عمل واژینوپلاستی را – مخصوصاً برای افرادی که آلت تناسلی کوتاهی دارند، به شیوه ترکیبی پوستی و روده‌ای انجام می‌دهند. عمل ترکیبی پوستی و روده‌ای بیشتر ریسک‌ها و معایب مربوط به جراحی روده‌ای را دربردارد، اما از بیشتر مزایای جراحی روده‌ای برخوردار نیست.
مثلاً فردی که عمل واژینوپلاستی خود را به روش ترکیبی پوستی و روده‌ای انجام داده، همچنان لازم است بخش ابتدایی واژن خود را که از پوست ساخته شده مرتبا دیلاته کند تا دهانه و ابتدای واژنش تنگ و بسته نشود (بنابراین از امتیاز کمتر دیلاته کردن واژن که مختص روش روده‌ای است به طور کامل برخوردار نیست). یا بسته به این‌که کانال واژنش از چه نوع پوستی ساخته شده باشد، اگر جراح از پوست کیسه بیضه در کانال واژنش استفاده کرده باشد، لازم است پیش از عمل موهای ناحیه تناسلی و کیسه بیضه خود را الکترولیز/لیزر کند (البته بعضی از جراح‌ها خودشان در اتاق عمل فولیکول‌های مو را از پوست کیسه بیضه خارج می‌کنند تا مراجعه‌کننده از الکترولیز/لیزر موهای ناحیه تناسلی بی‌نیاز گردد).
نکته دیگری که در اینجا لازم است به آن توجه داشته باشید، تجربه و مهارت جراح است. همانطور که می‌دانید، جراح‌ها برای انجام هر تکنیک جراحی، روش‌های مختلفی را پیاده می‌کنند. مثلاً بعضی از جراح‌ها اصلاً عمل واژینوپلاستی را به روش شکمی انجام نمی‌دهند. بعضی از جراح‌ها روش روده‌ای یا شکمی را فقط برای افرادی انجام می‌دهند که نیاز به عمل ترمیمی دارند. بعضی از جراح‌ها برای ساخت واژن فقط از پوست آلت تناسلی استفاده می‌کنند و گرافت پوستی برنمی‌دارند (در نتیجه اگر آلت تناسلی‌تان کوتاه باشد، بعد از عمل عمق واژن کافی نخواهید داشت).
بعضی از جراح‌ها از مراجعه‌کننده می‌خواهند تا موهای ناحیه تناسلی خود را قبل از عمل الکترولیز/لیزر کند، اما بعضی دیگر فولیکول‌های مو را در حین عمل خارج می‌کنند و اطمینان حاصل می‌کنند که هیچ تار مویی داخل کانال واژن رشد نکند. بعضی از جراح‌ها عمل واژینوپلاستی را طی دو مرحله جراحی انجام می‌دهند، مثلاً ساخت لب‌های کوچک یا حتی ساخت واژن را به مرحله دوم عمل موکول می‌کنند و در مرحله اول صرفا ظاهر بیرونی ناحیه تناسلی را می‌سازند. بعضی از جراح‌ها مهارت بیشتری در انجام بعضی از تکنیک‌های جراحی دارند و … بنابراین موقع انتخاب تکنیک جراحی، همیشه گوشه‌چشمی به جراح‌هایی که انتخاب می‌کنید نیز داشته باشید. جهت کسب اطلاعات بیشتر درمورد روش‌های انتخاب بهترین جراح برای عمل‌های پایین‌تنه، این مقاله را مطالعه نمایید.
اگر هم در حالت کلی دلتان می‌خواهد عمل واژینوپلاستی انجام دهید، اما دوست ندارید کانال واژن داشته باشید یا با عوارض یا سختی‌های ساخت و نگه‌داری کانال واژن مواجه شوید، می‌توانید عمل سبک‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر ولواپلاستی را انجام دهید و بعداً هر موقع که خواستید، ساخت کانال واژن را به روش روده‌ای یا شکمی انجام دهید. نتیجه جراحی ولواپلاستی از لحاظ ظاهری هیچ تفاوتی با نتیجه جراحی واژینوپلاستی ندارد؛ تنها تفاوت ولواپلاستی با واژینوپلاستی، فقدان کانال واژن در این روش جراحی است. جهت کسب اطلاعات بیشتر درمورد عمل ولواپلاستی، این مقاله را مطالعه کنید.
اگر هم مایل هستید عمل واژینوپلاستی انجام دهید و در عین حال آلت تناسلی خود را نیز نگه دارید، می‌توانید با جراح خود مشورت نموده و ساخت کانال واژن را به روش شکمی یا روده‌ای، یا با استفاده از گرافت پوستی انجام دهید.
🔰به عنوان نکته پایانی مقاله؛ به خودتان فرصت بدهید و خودتان و نیازهایتان را بهتر بشناسید. انتظارات واقع‌بینانه‌ای از نتیجه عمل‌های جراحی داشته باشید. مطالعه کنید. تحقیق کنید. تصاویر جراحی متعددی ببینید و تجربیات جراحی فراوانی بشنوید. با جراح‌ها و افراد آگاه مشورت کنید. سوال بپرسید. لازم نیست حتماً یک‌شبه تکنیک جراحی مدنظرتان را انتخاب کنید. مطمئن باشید با شناخت بهتر خودتان و کسب آگاهی کافی پیرامون روش‌ها و تکنیک‌های مختلف جراحی، با خیال آسوده می‌توانید بهترین و مناسب‌ترین تکنیک جراحی را برای شخص خودتان انتخاب نموده و به احساس شادمانی جنسیتی دست یابید.
🔻مطالب مرتبط:
💠فرم رضایت آگاهانه جامع جهت انجام جراحی ارکیکتومی (تخلیه بیضه) و واژینوپلاستی (ساخت واژن)
https://helptranscenter.org/2019/06/21/745/
💠معرفی تکنیک‌های مختلف جراحی واژینوپلاستی
https://helptranscenter.org/2020/01/14/1022/
💠اطلاعات جامع تکنیک های جراحی واژینوپلاستی (ساخت واژن)
https://helptranscenter.org/2017/03/04/63/
🔻فایل پی‌دی‌اف این مقاله را از طریق لینک زیر دانلود نمایید.
واژینوپلاستی پوستی، روده‌ای، یا شکمی؟
نویسنده: سعید.ش
🌐منبع: هلپ‌ترنس‌سنتر – شبکه اطلاع‌رسانی ترنسجندر و ترنزیشن
https://helptranscenter.org
Copyright © 2020 سعید.ش https://helptranscenter.org هلپ‌ترنس‌سنتر – شبکه اطلاع‌رسانی ترنسجندر و ترنزیشن All Rights Reserved.
هلپ ترنس سنتر 