شش سوالی که نباید از والدین کودکان ترنسجندر بپرسید
مترجم: سعید.ش
والدین و سرپرستان کودکان ترنسجندر و غیرباینری با چالش‌های کاملاً منحصربه‌فردی مواجه هستند. در این مقاله به شش سوالی می‌پردازیم که هرگز نباید از آنها بپرسید.
یادم می‌آید روزی در پارک با فرد غریبه‌ای بر سر همین موضوع بحثم شد. دخترم داشت مثل همه بچه‌های دیگر در پارک نزدیک محل سکونت‌مان می‌دوید و می‌پرید و بازی می‌کرد. او شلوارک پنبه‌ای صورتی‌رنگ و تی‌شرت مورد علاقه‌اش را پوشیده بود. او همراه بقیه بچه‌ها می‌دوید و می‌چرخید و کفش‌های ورزشی سبز و صورتی‌رنگش روی زمین جیرجیر صدا می‌کرد. داشتم به این منظره می‌نگریستم و از نور آفتاب لذت می‌بردم تا این‌که صدایی را شنیدم که به من گفت: «بچهٔ شماست؟». فرد غریبه‌ای انگشت اشاره‌اش را به طرف دخترم دراز کرده بود و این سوال را از من می‌پرسید.
پاسخ دادم: «آره».
فرد غریبه پرسید: «همم … پسره و لباس دخترونه پوشیده»
یک آن احساس ناراحتی عمیقی به من دست داد و بدون این‌که تماس چشمی با او برقرار کنم پاسخ دادم که: «دختره.»
زن غریبه به حرفش ادامه داد و چنین گفت که: «آلت تناسلی مردانه‌اش که از زیر شلوارک کاملاً مشخصه. واضحه که پسره!»
به سمت او چرخیدم، مستقیم به چشم‌هایش خیره شدم و گفتم: «به نظر می‌رسه خیلی حواست به آناتومی ناحیه تناسلی بچه‌هاست! همیشه عادت داری اینطور به پایین‌تنه بچه‌ها خیره شوی؟»
زن غریبه چشم‌هایش را چرخاند و به سرعت بچه‌هایش را جمع کرد و از پارک رفت. شَرّش کم!
احتمالاً این بحث برایتان کاملاً پوچ و بی‌معنی به نظر می‌رسد، مگر این‌که پدر و مادر یا سرپرست کودکی ترنسجندر یا غیرباینری باشید.
ما پدران و مادران کودکان ترنسجندر و غیرباینری با انواع «کنجکاوی»های متجاوزانه و آسیب‌زا و نصیحت‌های مختلفی از از طرف دوستان، خانواده، و حتی افراد کاملاً غریبه می‌شنویم مواجه هستیم. مسئله اینجاست که دیگران حاضر نیستند حتی لحظه‌ای تامل کنند و ببینند آیا کنجکاوی کردنشان ممکن است سبب آزار و ناراحتی دیگری شود یا نه.
اگر فردی سیسجندر هستید، یعنی احساسی که نسبت به هویت و جنسیت خود دارید با جنسیتی که در بدو تولد به شما نسبت داده شده همراستاست، احتمالاً به گونه‌ای بزرگ شده‌اید که دنیا را به چشم باینری می‌نگرید. به همین جهت شاید به صورت طبیعی نتوانید درک کنید که وقتی درمورد مسائل بسیار شخصی مربوط به هویت فرزندان ترنس با والدین این کودکان صحبت می‌کنید، این والدین احساس می‌کنند که حریم شخصی‌شان مورد تجاوز و اهانت قرار گرفته است.
پیش از این‌که چنین سوالاتی را مطرح کنید، بیاییم با هم ببینیم که چرا پرسش چنین سوالاتی مناسب نبوده و باید از پرسش چنین سوالاتی خودداری ورزیم.
🔳1. اگر بچه‌ات ترنسجندر نبوده و همجنسگرا باشد چی؟
چرا نباید چنین سوالی را مطرح کنیم: هویت جنسیتی مساوی با گرایش جنسی نیست. افراد ترنسجندر و غیرباینری جوانی هستند که همجنسگرایند، و افراد جوان سیسجندری نیز هستند که همجنسگرایند. هویت جنسیتی افراد تعیین‌کننده نوع گرایش جنسی آنها نیست.
🔳2. ناحیه تناسلی‌اش چه شکلی است؟
چرا نباید چنین سوالی را مطرح کنیم: اگر فردی چنین سوالی را درمورد کودکی سیسجندر بپرسد، دیگران سوال وی را کودک‌آزارانه یا به‌شدت نامناسب و بی‌ادبانه تلقی می‌کنند. اصلا کار درستی نیست که از افراد غریبه درمورد شکل ناحیه تناسلی فرزندشان سوال بپرسید.
ما براساس داده‌های علمی فراوان می‌دانیم که شکل ناحیه تناسلی افراد در بدو تولدشان تعیین‌کننده جنسیت آنها نیست. آرایش کروموزومی افراد نیز ممکن است با شکل ناحیه تناسلی‌شان و همینطور جنسیت‌شان متفاوت باشد. برایتان گیج‌کننده است؟ اشکالی ندارد.
اگر در این خصوص سوال دارید، می‌توانید با یک پزشک صحبت کنید یا در منابع آنلاین جستجو کنید، اما یادتان باشد اصلاً کار درستی نیست که بیایید از والدین کودک درمورد شکل ناحیه تناسلی فرزندشان سوال بپرسید.
🔳3. بچه‌ات آزار جنسی دیده؟
چرا نباید چنین سوالی را مطرح کنیم: اصلاً سوال به‌جا و پسندیده‌ای نیست، چون این مفهوم را می‌رساند که کودک در اثر آسیب است که ترنسجندر شده است.
درست است که کودکان ترنسجندر و غیرباینری ممکن است قربانی سوءاستفاده جنسی نیز باشند، اما نکته مهمی که باید به آن توجه داشته باشید این است که ترنسجندر یا غیرباینری بودن آنها ناشی از آزار جنسی نیست. همانطور که سیسجندر بودن کودکان سیسجندر نیز ناشی از آزار جنسی نیست.
🔳4. چرا روی بدن بچه‌ات تغییراتی دائمی ایجاد می‌کنی؟
چرا نباید چنین سوالی را مطرح کنیم: همه والدین و سرپرستان مرتب برای فرزندانشان تصمیماتی می‌گیرند که بدن کودک را در سطح بیولوژیکی به صورت دائمی تغییر می‌دهد، که از آن جمله می‌توان به غذاها و داروهایی که به کودک داده می‌شود اشاره نمود.
پدر و مادرهای کودکان ترنسجندر مثل هر پدر و مادر دیگری هیچ توضیحی بابت این تصمیمات به هیچ کسی – به جز به خود کودک و پزشکان وی – بدهکار نیستند.
ملال جنسیتی (احساس ناراحتی و پریشانی که بدلیل همراستا نبودن تجربیات عاطفی و جسمی فرد با جنسی که در بدو تولد به وی نسبت داده شده بروز می‌کند) کاملاً واقعی و معتبر است. ملال جنسیتی ممکن است سبب بروز بیماری‌های روانی شدید و پیامدهای جسمی در بعضی از افراد شود، که از آن جمله می‌توان به احتمال خودزنی و خودکشی اشاره نمود.
انجام بعضی از مداخلات پزشکی موجود برای کودکان ترنسجندر از چنین تجربیات خطرناکی جلوگیری به عمل می‌آورد.
تصمیمی که والدین می‌گیرند تا به فرزندشان اجازه دهند که تغییراتی در جسم خویش ایجاد کند، برای فرزندشان جنبه حیاتی داشته و مطمئناً بعد از تحقیقات فراوان و مشورت کامل با پزشک اتخاذ شده است. وقتی چنین سوالی را مطرح می‌کنید، این مفهوم را می‌رسانید که گویا والدین کودک و پزشکان متخصص به اندازه کافی ریسک‌ها و مزایای این اقدامات را نسنجیده‌اند.
به جای این سوال، بهترین سوالی که می‌توانید بپرسید این است که: «چگونه می‌توانم حمایتتان کنم؟ فکر می‌کنم تصمیم سختی برایتان بوده باشد.»
🔳5. حس می‌کنی دخترت/پسرت را از دست داده‌ای؟
چرا نباید چنین سوالی را مطرح کنیم: هر چند به ظاهر سوالی همدلانه به نظر می‌آید، اما باید توجه داشته باشید که این موضوعی نیست که والدین بخواهند با افراد غریبه درموردش گفتگو کنند، به‌خصوص موقعی که امکان دارد فرزندشان نیز صحبت‌هایشان را بشنود.
اولویت اول برای والدین و سرپرستان، سلامتی فرزندشان است. و خوب است به این نکته بسیار مهم توجه داشته باشید که مجبور کردن کودک به زیستن در نقش جنسیتی که هرگز متعلق به او نبوده بسیار بدتر از از دست دادن وی است.
بعضی از والدین و سرپرستان کودکان ترنسجندر و غیرباینری می‌گویند که احساس از دست دادن فرزندشان به آنها دست داده است. این افراد ممکن است به‌خاطر داشتن فرزندی که جنسیت وی خارج از دوگانه جنسیتی قرار دارد (یعنی خود را پسر یا دختر نمی‌داند)، احساس انزوا، طرد شدن از جامعه، و آسیب‌دیدگی کنند. این افراد اغلب به انتخاب خود به درمانگر یا اعضای خانواده نزدیک خود رجوع نموده و احساسات خود را با آنها در میان می‌گذارند تا بتوانند از این پروسه گذر کنند.
🔳6. نباید بچه‌ات جنسیت داشته باشد؟
چرا نباید چنین سوالی را مطرح کنیم: جنسیت یک برساخت اجتماعی است که طی قرن‌ها دستخوش تغییر و دگرگونی شده است. واقعیت این است که انسان‌ها بسیار متنوع هستند.
افراد ترنسجندر، غیرباینری، و اینترسکس دوروبر همه ما زندگی می‌کنند. زندگی برای آنها سخت و دشوار است، چرا؟ چون به اجبار در سیستمی باینری گنجانده شده‌اند که نه تنها سعی در پاکسازی تجربیات آنها دارد، بلکه آنها را مورد قضاوت قرار داده، تنبیه می‌کند، و منابع بسیار کمی برای زنده ماندن در اختیارشان می‌گذارد.
والدین و سرپرستان کودکان ترنسجندر و غیرباینری با چالش‌هایی باورنکردنی مواجه هستند؛ این چالش‌ها تنها در صورتی آسان‌تر و قابل تحمل‌تر می‌شوند که از آنها با پذیرش و محبت بی‌قیدوشرط‌مان حمایت کنیم.
✅به جای جملات فوق چه بگوییم و چه کار کنیم؟
بهترین سوالاتی که دوستان نزدیک و اعضای خانواده می‌توانند بپرسند، سوالاتی هستند که محوریت آنها محترم شمردن و مراقبت از کودک ترنسجندر و/یا غیرباینری و سرپرست وی باشد.
از عزیزانتان بپرسید که اوضاعشان در مدرسه چطور است. بپرسید آیا کمک خاصی از دستتان برمی‌آید که با انجام دادن آن بتوانید عزیزتان را در پروسه ترنزیشنش یاری دهید؟ (البته اگر وی به انتخاب خودش مایل به ترنزیشن باشد).
از عزیزتان بپرسید که آیا در کنار شما احساس امنیت می‌کند، و اگر نه، بپرسید که چگونه می‌توانید حامی بهتری برایش باشید. نترسید و اگر تجربیات وی را درک نمی‌کنید، این موضوع را به او توضیح بدهید.
حمایت اجتماعی فاکتور اصلی مورد نیاز برای رشد شاد و سالم کودکان ترنسجندر یا غیرباینری است. اگر نمی‌دانید سوالاتی که می‌پرسید مناسب هستند یا نه، همیشه مهربانی و محبت را سرلوحه کارتان قرار داده و از کنجکاوی‌ها و قضاوت‌های آزاردهنده برحذر باشید.
مترجم: سعید.ش
🌐منبع: هلپ‌ترنس‌سنتر – شبکه اطلاع‌رسانی ترنسجندر و ترنزیشن
https://helptranscenter.org
مرجع:
https://www.parents.com
Copyright © 2020 سعید.ش https://helptranscenter.org هلپ‌ترنس‌سنتر – شبکه اطلاع‌رسانی ترنسجندر و ترنزیشن All Rights Reserved.
هلپ ترنس سنتر 