مشارکت ورزشکاران ترنسجندر در عرصۀ رقابت‌های ورزشی
مترجم: سعید.ش
مشارکت افراد ترنسجندر در ورزش‌های رقابتی موضوعی بحث‌برانگیز است. افرادی که مخالف مشارکت زنان ترنسجندر ورزشکار در مسابقات رقابتی هستند، عموماً روی فاکتورهای هورمونی (مثلاً سطح تستسترون بالاتر در زنان ترنس) پیش از دوره ترنزیشن و همینطور فاکتورهای فیزیولوژیکی مانند قد و وزن این افراد تمرکز دارند.
بسیاری از افراد نگران این موضوع هستند که زنان ترنسجندر به دلیل ساختمان بدنی عضلانی‌تر و پیشینه سطح تستسترون بالاتری که داشته‌اند، در بسیاری از ورزش‌ها نظیر دو، از زنان سیسجندر پیشی بگیرند. بررسی‌های سخت‌گیرانه‌ای که از ورزشکاران ترنسجندر به عمل می‌آید، بیشتر حول زنان ترنسجندر می‌چرخد، چون باور عمومی بر این است که افراد ترنس‌مردانه‌ای که روند ترنزیشن را پشت سر گذاشته‌اند امتیاز غیرعادلانه‌ای در زمینه رقابت‌های ورزشی نسبت به همتایان سیسجندر خود ندارند.
سازمان‌های ورزشی آزمایشی را برای تایید جنس شرکت‌کنندگان در رقابت‌های ورزشی تدارک دیده‌اند تا از برقراری عدالت در تمامی عرصه‌های ورزشی اطمینان حاصل گردد. این ماجرا از دهه 1940 با همکاری یک پزشک آغاز گردید. در دهه 1960، معاینه ناحیه تناسلی به عنوان روشی برای تأیید جنس افراد صورت می‌گرفت، و بعد از آن نیز آزمایش آنالیز کروموزومی از ورزشکاران به عمل می‌آمد تا مشخص شود که آیا این افراد ژن SRY و DYZ1 که روی کروموزوم Y یافت می‌شود را دارا هستند یا خیر.
این آزمایش‌ها به این دلیل انجام می‌شد تا اطمینان حاصل شود که ورزشکاران صرفاً طبق جنس خود در رقابت‌های ورزشی شرکت کنند، اما در نهایت نتیجه‌اش این شد که بسیاری از افراد اینترسکس از شرکت در این رقابت‌ها محروم گردیدند.
جدیدا نیز سطح تستسترون ملاک مشارکت ورزشکاران در رقابت‌های ورزشی شده است، و طبق دستورالعمل‌های جدیدی که انتشار یافته، تنها ورزشکارانی اجازه مشارکت در رقابت‌های ورزشی را پیدا می‌کنند که پروسه ترنزیشن خود را با موفقیت پشت سر گذاشته و سطح تستسترون بدن‌شان در محدودهٔ مجاز قرار گرفته باشد.
لازم به ذکر است که بحث و مناظراتی که درمورد مشارکت زنان ترنسجندر در عرصه‌های ورزشی مطرح است، صرفاً به ورزش‌های حرفه‌ای محدود نگردیده، بلکه حتی به ورزش‌های مدرسه‌ای و بورسیه‌های ورزشی نیز راه یافته است. این بحث‌ها از زمانی آغاز گردید که دانش‌آموزی ترنسجندر در رقابت‌های دبیرستانی ایالت کنتیکت برنده شد. همین موضوع باعث شد تا شکایت‌هایی در زمینه حقوق شهروندی شکل گیرد.
جوانا هارپر، دونده رقابتی، دانشمند، زنی ترنسجندر، و پزشکی است که در مرکز پزشکی پورتلند مشغول به کار است. ایشان بیان داشته‌اند که مصرف مکمل‌های استروژنی و بلاکرهای تستسترون (یا تخلیه غدد جنسی طی عمل ناحیه تناسلی) سبب کاهش توده عضلانی و گلبول‌های قرمز حامل اکسیژن در زنان ترنسجندر گردیده که در نتیجه توان، سرعت، و استقامت بدنی آنها را نسبت به قبل از ترنزیشن کاهش می‌دهد.
مطالعه مروری که سال 2016 منتشر گردید نیز حاکی از آن است که هیچگونه شواهد و مدارک صریح یا جامعی در دست نیست که نشان دهد زنان ترنسجندری که در مراحل مختلف ترنزیشن (مصرف هورمون، جراحی ناحیه تناسلی) قرار دارند نسبت به همتایان سیسجندر خود از امتیاز ورزشی غیرعادلانه‌ای برخوردار باشند.
🔰سه حقیقت درمورد مشارکت ورزشکاران ترنسجندر در عرصه رقابت‌های ورزشی
◾️حقیقت اول. تفاوت‌های بدن‌ها و بیولوژی ورزشکاران موضوعی طبیعی بوده و اعمال سیاست‌های بازدارنده براساس این تفاوت‌ها منجر به تقویت کلیشه‌ها و تبعیض‌های جنسیتی می‌گردد
شکل، سایز، و آرایش بیولوژیکی همه ورزشکاران با هم متفاوت است. این تفاوت‌ها بسته به نقشی که ورزشکاران ایفا می‌کنند، ممکن است برایشان نوعی مزیت یا عیب به حساب آید.
به عنوان مثال، سیمون بایلز، ژیمناست حرفه‌ای با قد 4 فوت و 8 اینچ به میزان قابل توجهی کوتاه‌تر از زنان متوسط امریکایی است. در حالی که بریتنی گرینر، بسکتبالیست حرفه‌ای با قد 6 فوت و 9 اینچ از سایر همتایانش یک سر و گردن بلندتر است. و جالب است بدانید که قد این دو ورزشکار در زمینه تخصصی مربوط به خودشان نوعی مزیت به حساب آمده و سبب موفقیت آنها در رشته ورزشی‌شان شده است – به‌طوری‌که هر دوی این ورزشکاران موفق شده‌اند مدال طلای المپیک را از آن خود کنند.
ورزشکاران ترنسجندر نیز مانند ورزشکاران سیسجندر، شکل، سایز و مهارت‌های ورزشی مختلفی دارند. واقع‌بینانه نیست که بیاییم فرض را بر این بگیریم که دختران و زنان ترنسجندر بی‌چون‌وچرا از امتیازات بیشتری نسبت به دختران و زنان سیسجندر برخوردارند.
اگر بیاییم روی چنین فرضیه غیردقیقی اتکا کنیم، عملاً به تبعیض علیه زنان و دختران ترنسجندر دامن می‌زنیم، و ممکن است باعث شویم که فرصت مشارکت زنان ترنس در عرصه‌های ورزشی به طور کلی از آنها سلب گردد.
زنان و دختران ترنسجندر رنگین‌پوست بیشتر از دیگران در معرض چنین تبعیض‌هایی قرار دارند.
◾️حقیقت دوم. دسترسی داشتن دختران و زنان ترنسجندر به اتاق‌های تعویض لباس مخصوص دختران و زنان باعث به خطر افتادن دختران و زنان سیسجندر نمی‌شود
ایالت‌های که سیاست‌های ترنس‌دوستانه دارند تا به حال با این مسئله که در دستشویی یا اتاق تعویض لباس زنان حملاتی به دیگر افراد صورت گرفته باشد مواجه نشده‌اند. واقعیت این است که افراد ترنسجندر – به‌خصوص دختران و زنان ترنسجندر – به میزان قابل توجهی بیشتر از همتایان سیسجندر خود قربانی خشونت می‌شوند.
◾️حقیقت سوم. اعمال تبعیض علیه دختران و زنان ترنسجندر تهدیدی برای فرصت‌های برابر ورزشی برای همه دختران و زنان است
سیاست‌گذاری روی این موضوع که چه کسی «مونث» است و چه کسی نیست، نتیجه‌ای جز ضرر و زیان ندارد. چون نه تنها موانعی را بر سر راه ورزشکاران ترنسجندری که می‌خواهند طبق هویت جنسیتی خود در رقابت‌ها شرکت کنند قرار می‌دهد، بلکه به تبعیض علیه زنان سیسجندری که خارج از چهارچوب‌های کلیشه‌ای زنانگی قرار دارند نیز دامن می‌زند.
با چنین رویکردی، زنان قدبلند، زنانی با بدن بسیار عضلانی، یا زنانی که ترجیح می‌دهند خود را به شیوه‌ای مردانه ابراز کنند نیز مجبور می‌شوند آزمایش پزشکی انجام دهند یا این‌که به کل از شرکت در عرصه‌های ورزشی محروم گردند. زنان و دختران قهوه‌ای‌پوست و سیاه‌پوست که به‌خاطر مسائل مربوط به نژادپرستی و کلیشه‌های جنسیت‌زده‌ای که بدن آنها را کمتر «زنانه» می‌انگارد، دربرابر چنین تبعیض‌هایی آسیب‌پذیرتر هستند.
خوشبختانه در حال حاضر دختران و زنان ترنسجندر بیش از پیش فرصت مشارکت در عرصه‌های ورزشی را پیدا کرده‌اند. هم اکنون 19 ایالت امریکا سیاست‌های فراگیری را در پیش گرفته‌اند که به همه افراد اجازه می‌دهد تا از مهدکودک گرفته تا سال آخر دبیرستان، بتوانند طبق هویت جنسیتی خویش در عرصه‌های ورزشی مشارکت داشته باشند.
مترجم: سعید.ش
🌐منبع: هلپ‌ترنس‌سنتر – شبکه اطلاع‌رسانی ترنسجندر و ترنزیشن
https://helptranscenter.org
مراجع:
https://en.wikipedia.org/wiki/Transgender_people_in_sports
https://nwlc.org
Copyright © 2020 سعید.ش https://helptranscenter.org هلپ‌ترنس‌سنتر – شبکه اطلاع‌رسانی ترنسجندر و ترنزیشن All Rights Reserved.
هلپ ترنس سنتر 