جراحی پیوند بیضه برای مردی غیرترنس از برادر دوقلویش به سرپرستی دکتر میرو در بلگراد صربستان باموفقیت انجام شد؛ آیا پیوند بیضه برای مردان ترنس نیز امکان‌پذیر است؟

جراحی پیوند بیضه برای مردی غیرترنس از برادر دوقلویش به سرپرستی دکتر میرو در بلگراد صربستان باموفقیت انجام شد؛ آیا پیوند بیضه برای مردان ترنس نیز امکان‌پذیر است؟

مترجم: سعید.ش

مرد غیرترنس 36ساله‌ای که بدون بیضه متولد شده بود، طی عملی شش ساعته که در روز سه‌شنبه 3 دسامبر 2019 در بلگراد صربستان توسط تیم جراح‌های بین‌المللی انجام پذیرفت، پیوند بیضه را از برادر دوقلویش دریافت کرد.

دکتر دیکن کو (به انگلیسی: Dr. Dicken Ko)، پروفسور جراحی پیوند و دستگاه ادراری از دانشکده پزشکی دانشگاه تافت واقع در بوستون امریکا که برای کمک در انجام این روند جراحی عازم بلگراد شده بود، فرمودند که: «هدف از انجام جراحی این بود که سطح هورمون تستسترون در بدن فرد گیرنده پیوند پایدارتر از موقعی شود که تزریق تستسترون صورت می‌گرفته است، ظاهر ناحیه تناسلی وی طبیعی‌تر گردیده، و وی توانایی بچه‌دار شدن را داشته باشد.»

عملی که انجام گرفت، سومین عمل پیوند شناخته‌ شده در این زمینه بود. دو عمل پیوند بیضه‌ای که قبلا انجام گرفته بود مربوط به 40 سال پیش می‌شد که در سنت لوییس برای دوقلوهای همسانی که یکی از آنها فاقد بیضه بود انجام گرفته بود.

فقدان بیضه مسئله فوق‌العاده نادری است، با این حال پزشک‌ها می‌گویند که این عمل جراحی ممکن است کاربردهای گسترده‌تری برای افراد ترنسجندر، قربانیان سوانح رانندگی، سربازهای مجروح، و بیماران مبتلا به سرطان داشته باشد. این روند جراحی سوالاتی را نیز درمورد اخلاقیات پیوند برمی‌انگیزد، چرا که پیوند بیضه در اصل برای نجات جان یک انسان انجام نمی‌شود، و مورد دیگر این‌که اگر فرد گیرنده پیوند روزی با اسپرم‌های فرد اهداکننده پیوند بچه‌دار شود، پدر بیولوژیک فرزند همان فرد اهداکننده پیوند بیضه خواهد بود.

این عمل جراحی در کلینیک کودکان دانشگاه تیرسوا (نام منطقه‌ای در بلگراد) صورت گرفت. به گفته پزشکان، دو برادر صربستانی که این عمل را پشت سر گذاشتند حال خوبی دارند، و در حال حاضر سطح تستسترون خون برادر گیرنده پیوند نیز در محدوده طبیعی قرار دارد.

دکتر کو طی مصاحبه‌ای تلفنی در روز جمعه فرمودند که: «او حالش خوب است، خوب به نظر می‌رسد، برادرش نیز خوب به نظر می‌رسد.» توانایی باروری برادر اهداکننده بیضه که فرزندان بیولوژیکی خود را داراست، همانند قبل از عمل حفظ گردیده و تنها تفاوتی که برایش به وجود آمده این است که یکی از بیضه‌هایش را اهدا کرده است.

دکتر کو فرمودند که این دو برادر در یک اتاق مشترک بیمارستان بستری هستند و آخر همین هفته از بیمارستان مرخص می‌شوند و می‌توانند به خانه بروند. آنها ترجیح داده‌اند که هویت‌شان ناشناس بماند و مصاحبه‌ای از آنها به عمل نیاید.

با توجه به این‌که این دو برادر دوقلوی همسان هستند و آرایش ژنتیکی یکسانی دارند، هیچگونه نگرانی از بابت پس زدن پیوند توسط بدن فرد گیرنده وجود نداشته و فرد گیرنده برخلاف بیشتر افرادی که پیوند دریافت می‌کنند، هیچگونه نیازی به مصرف داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن ندارد.

جراح‌ها عمل هر دو برادر را همزمان در دو اتاق عمل به‌هم چسبیده انجام دادند. روندی چالش‌برانگیز بود، چرا که جراح‌ها باید دو سرخرگ و دو سیاهرگی را که قطرشان کمتر از 2 میلی‌متر بود به‌هم متصل می‌کردند.

دکتر برنکو بویوویچ (به انگلیسی: Dr. Branko Bojovic)، متخصص جراحی میکروسکوپی در دانشکده پزشکی هاروارد و عضو تیم جراحی در بلگراد فرمودند که: «به محض این‌که بیضه را از بدن فرد اهداکننده جدا کردید، شمارش معکوس به‌سرعت آغاز می‌گردد. طی دو تا چهار ساعت باید خونرسانی به بیضه را دوباره برقرار کنید و بیضه را کار بیاندازید. بیضه بدون خونرسانی فقط چهار تا شش ساعت دوام می‌آورد. متصل کردن هر یک از چهار رگ خونی 30 تا 60 دقیقه به طول می‌انجامد. با این حال تیم جراحی موفق شدند اتصال همه رگ‌ها را در عرض کمتر از دو ساعت به پایان برسانند.»

تیم جراحی لوله‌های منی‌بر را به بدن فرد گیرنده متصل نکردند، چرا که نتوانستند بافت لازم را در بدن فرد گیرنده برای اتصال لوله‌های منی‌بر بیابند. معنایش این است که فرد گیرنده در حال حاضر نمی‌تواند به شیوه مرسوم بچه‌دار شود.

البته شاید بتوان طی عمل جراحی دیگری، اتصال لوله‌های منی‌بر را نیز به انجام رساند. اگر این عمل قابل اجرا نباشد نیز، فرد گیرنده پیوند می‌تواند طی روندی اسپرم را از بیضه خود استخراج کند و به واسطه لقاح درون‌آزمایشگاهی بچه‌دار شود، یا این‌که برای بچه‌دار شدن از اسپرم اهدایی برادر دوقلویش بهره جوید.

دکتر کو و دکتر بویوویچ هر دو عضو تیم جراحی بودند که اولین پیوند آلت تناسلی منتسب به مردانه را در سال 2016 در ایالات متحده برای فردی که در اثر ابتلا به سرطان، آلت تناسلی خود را از دست داده بود نیز به انجام رساندند.

دکتر میروسلاو جورجویچ (به انگلیسی: Dr. Miroslav Djordjevic) که سرپرستی تیم جراحی در بلگراد را عهده‌دار بودند، متخصص در زمینه ارولوژی ترمیمی و جراحی‌های تصدیق جنسیت بوده و در بیمارستان مونت ساینای نیویورک و دانشگاه بلگراد مشغول به فعالیت هستند. دکتر میرو فرمودند که این دو برادر بعد از این‌که متوجه شدند که من عمل پیوند رحم را برای یکی از خواهران دوقلو باموفقیت انجام داده‌ام و فرد گیرنده پیوند توانسته زایمان کند، به من مراجعه نمودند.

دکتر بویوویچ فرمودند که تیم جراحی بعد از انجام عمل پیوند آلت تناسلی، پرسش‌هایی از طرف افرادی که قصد ترنزیشن از زن ‌به مرد را داشته‌اند دریافت کرده‌اند با این مضمون که آیا می‌توانند به جای جراحی ناحیه تناسلی معمول که طی آن آلت تناسلی منتسب به مردانه‌ای از بافت بدن خود فرد ساخته می‌شود، عمل پیوند را انجام دهند یا این‌که خیر.

اما لازم به ذکر است افرادی که دوقلوهای همسان نبوده و می‌خواهند از فرد اهداکننده دیگری پیوند دریافت کنند، لازم است داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن را مصرف کنند تا بدن‌شان عضو پیوندی را پس نزند. مصرف این داروها با عوارض جانبی همراه است، بطوریکه بعضی از متخصصان بر این عقیده‌اند که موانع بسیاری بر سر راه انجام چنین پیوندهایی قرار دارد.

دکتر بویوویچ فرمودند که: «این موضوع برای افراد ترنس به موضوع محبوبی تبدیل شده است. آنها می‌گویند که اگر خطرات سرکوب سیستم ایمنی کاهش پیدا کند، دیگر مایل نیستند که بافت بزرگی از ساعد دست یا ران پا یا کمر ایشان برداشته شود و با آن چیزی شبیه به آلت تناسلی منتسب به مردانه برایشان درست شود.»

ایشان همچنین فرمودند که آلت تناسلی و بیضه‌های افرادی که از مرد به زن ترنزیشن می‌کنند طی عمل جراحی جدا گردیده و دور ریخته می‌شود، اما از لحاظ تئوری می‌شود از این بافت‌ها به عنوان پیوند استفاده نمود.

دکتر میرو، جراحی که سرپرستی تیم جراحی را عهده‌دار بودند، فرمودند که برنامه جراحی پیوند آلت تناسلی منتسب به مردانه به بدن افرادی که از لحاظ آناتومی منتسب به زنانه است را پدید آورده‌اند، و ابراز امیدواری کردند که طی سال آتی یا در آینده بتوانند این عمل جراحی را به مرحله اجرایی برسانند.

دکتر میرو فرمودند که: «ما باید این کار را در اسرع وقت ممکن به انجام برسانیم، تا دیگر لازم نباشد ارگان‌های سالم را در سطل زباله بیاندازیم.»

دکتر میرو فرمودند که عمل پیوند بیضه را به عنوان بخشی از روند ترنزیشن افراد ترنسجندر انجام نخواهند داد. چرا که انجام این کار باعث می‌شود تا فرد گیرنده پیوند با اسپرم‌های فرد اهداکننده بچه‌دار شود. اگر قرار باشد پیوند بیضه صورت گیرد، حتما لازم است از خود فرد اهداکننده پیش از فوتش، یا از خانواده وی مجوز ویژه‌ای اخذ گردد.

دکتر کو فرمودند که: «آنگاه بچه‌ای که به دنیا می‌آید فرزند چه کسی محسوب می‌شود؟ این موضوع مناظرات بسیاری را در زمینه اخلاقیات پزشکی برمی‌انگیزد.»

وقتی که پارسال جراح‌های دانشگاه جانز هاپکینز پیوند آلت تناسلی، کیسه بیضه و بافت‌های دیگری را برای سرباز جوانی که در جنگ آسیب دیده بود انجام دادند، از انجام پیوند بیضه برای این شخص خودداری نمودند. چرا که اگر فرد گیرنده پیوند بچه‌دار می‌شد، بچه‌هایش از لحاظ ژنتیکی متعلق به فرد دیگری بودند، و این ایده قابل قبول نبود.

اولین پیوند بیضه توسط دکتر شرمن جی. سیلبر (به انگلیسی: Dr. Sherman J. Silber) متخصص باروری در سنت لوییس گزارش شد. این گزارش در سال 1978 در یک ژورنال پزشکی انتشار یافته بود. برادران دوقلویی که با دکتر سیلبر برای انجام این عمل مشورت کرده بودند، آن موقع 30 ساله بودند.

برادری که بدون بیضه متولد شده بود تا سن 18سالگی که هنوز تستسترون درمانی را آغاز نکرده بود، به بلوغ نرسیده بود. وی موقع شروع دوران بلوغش جهش رشدی یافت به‌طوریکه 4 اینچ (10.1 سانتی‌متر) از برادرش بلندتر شد. او برای حفظ صفات ثانویه منتسب به مردانه‌اش لازم بود مرتب تستسترون تزریق کند، اما سطح هورمون‌ها در بدنش نوسان می‌کرد و به همین دلیل گاهی دچار نوسانات خلق‌و‌خو می‌شد.

او به مدت پنج سال در جستجوی پزشکی بود که بتواند پیوند بیضه برایش انجام دهد، تا این‌که مقاله‌ای که در نیویورک تایمز درباره کار دکتر سیلبر در سال 1975 منتشر شده بود را مطالعه کرد و بدین‌ترتیب با دکتر سیلبر آشنا شد.

دکتر سیلبر فرمودند که بیش از 2000 جراحی پیوند کلیه روی موش‌های صحرایی انجام داده‌اند؛ آگاهی از تکنیک‌های جراحی میکروسکوپی لازمهٔ انجام این عمل‌ها بود و طی این عمل‌ها اتصال رگ‌هایی که هم‌اندازه رگ‌های بیضه انسان بودند انجام می‌پذیرفت.

دکتر سیلبر طی مصاحبه‌ای فرمودند که «به همین دلیل گفتم که خوب پیوند بیضه هم که کار سختی نیست. درست مثل این است که دارم یک پیوند کلیه دیگر برای موش صحرایی انجام می‌دهم.» ایشان فرمودند که عمل پیوند بیضه دو ساعت به طول انجامید.

دکتر سیلبر فرمودند که فرد اهداکننده گی (همجنسگرا) بود و فرد گیرنده استریت (دگرجنسگرا)، و این دو برادر از او پرسیده بودند که آیا پیوند بیضه سبب تغییر گرایش جنسی فرد گیرنده می‌شود یا این‌که خیر. هیچگونه دلیل علمی برای این‌که پیوند بیضه سبب تغییر گرایش جنسی گیرنده پیوند شود وجود ندارد، و چنین اتفاقی هم نیفتاد.

دکتر سیلبر فرمودند که عمل پیوند موفقیت‌آمیز بود و فرد گیرنده پیوند توانست پدر پنج بچه شود. ایشان حدود یک سال بعد یا بیشتر، همین عمل جراحی را مجدداً برای برادران دوقلوی همسان دیگری انجام دادند، اما درمورد این عمل در مقالات ژورنال خود چیزی ننوشتند.

دکتر سیلبر درمورد عملی که در بلگراد انجام پذیرفت نیز فرمودند که: «تصور می‌کنم که این جراح‌ها واقعاً در کارشان مهارت داشته باشند، چون بیشتر افراد اصلاً جرئت نمی‌کنند دست به انجام چنین عمل‌هایی بزنند.»

🔻مطالب مرتبط:

🔹حقایقی در خصوص پیوند آلت تناسلی مردانه، چاپ سه‌بعدی آلت تناسلی مردانه، و آلت تناسلی مردانه رشد یافته در آزمایشگاه ویژه مردان ترنس
https://helptranscenter.org/2018/04/30/296/

🔹مطالعه جدید در زمینه پیوند آلت تناسلی مردانه در مردان ترنس
https://helptranscenter.org/2019/02/07/616/

🔹همه‌‌چیز دربارۀ پیوند آلت تناسلی منتسب به مردان
https://helptranscenter.org/2020/01/15/1026/

مترجم: سعید.ش
🌐منبع: هلپ‌ترنس‌سنتر – شبکه اطلاع‌رسانی ترنسجندر و ترنزیشن
https://helptranscenter.org
مرجع:
https://www.nytimes.com

Copyright © 2020 سعید.ش https://helptranscenter.org هلپ‌ترنس‌سنتر – شبکه اطلاع‌رسانی ترنسجندر و ترنزیشن All Rights Reserved.