تجربه جراحی فالوپلاستی ران پا + فلپ کشاله‌ران همراه با کاشت بسط دهنده بافت توسط Dr. Stan Monstrey و Dr. Salvatore D’Arpa در کشور بلژیک، دسامبر 2015
مترجم: سعید.ش
این خلاصه عمل جراحی است که در دسامبر سال 2015 توسط دکتر Monstrey و دکتر D’Arpa انجام دادم. تلاش می‌کنم تا جای ممکن خلاصه بنویسم و به اصل مطلب بپردازم. عمل جراحی‌ام از نوع فالوپلاستی ران پا (ALT) + فلپ کشاله‌ران (SCIP) بود.
دکتر برایم بسط دهنده بافت کار گذاشتند تا پوست ناحیه اهداکننده رشد و گسترش پیدا کند. برای این که بتوانند از ران پا پوست بردارند، دو عدد بسط دهنده بافت کار گذاشتند. من عکسی از خودم ارسال نمی‌کنم، اما پژوهش‌هایی توسط پزشکانی که نام آنها را بالاتر ذکر کردم صورت گرفته و در اینترنت موجود است. کافی است نام این پزشکان را همراه با کلیدواژه بسط دهنده بافت (Tissue Expander) گوگل کنید.
برای منبسط کردن بسط دهنده‌های بافت، هشت ماه زمان لازم بود (البته اول برای شش ماه برنامه چیده بودیم، اما خوب بهترین کار این است که همیشه انتظار اتفاقات غیرمنتظره را هم داشته باشید). تقریبا پس از چهار ماه یکی از بسط دهنده‌های بافت شکست، و لازم بود تعویض شود. برای تعویض یک ماه انتظار کشیدم چرا که تیم پزشکی مشغله داشتند و همینطور باید یک بسط دهنده بافت دیگر سفارش می‌دادند. پس از جراحی کاشت بسط دهنده بافت حدود سه روز در بیمارستان بستری بودم.
وقتی بسط دهنده بافت شکست، دچار ترس و وحشت شدم. اما واقعا ترسی نداشت چرا که بسط دهنده پر از آب‌نمک بود و با شکستن آن فقط آب‌نمک به بدن راه پیدا می‌کرد. پس از عمل کاشت بسط دهنده می‌توانید به تنهایی به خانه بازگردید و نیازی به همراه و کمک‌حال ندارید. من پس از این عمل با قطار از بلژیک به کشور دیگری در اروپا سفر کردم.
هر دو هفته یکبار لازم بود که [آب‌نمک] درون بسط دهنده بافت تزریق کنند، و هر جراح پلاستیکی نیز می‌توانست این کار را انجام دهد. روند ساده‌ای بود. من به انتخاب خودم بخشی از این روند را نزد تیم بلژیک انجام دادم و بخشی دیگر را نزد جراحان محل سکونتم.
یکی از بسط دهنده‌های بافت سه مرتبه دچار عفونت شد. طی این مدت در بیمارستان محل سکونت خود بستری بودم، و آنجا برایم آنتی‌بیوتیک درون وریدی تزریق می‌کردند و قرص آنتی‌بیوتیک می‌دادند اما هیچکدام اثر نمی‌کرد. به من گفتند که علت این که عفونت به سختی درمان می‌شود این است جسم خارجی (یا همان بسط دهنده بافت) در بدنم قرار دارد. ما واقعا داشتیم به جایی می‌رسیدیم که می‌خواستیم بسط دهنده بافت را خارج کنیم، چرا که عفونت برطرف نمی‌شد. خوشبختانه آنتی‌بیوتیک در لحظه آخر اثر کرد. آنها دو – سه نوع آنتی‌بیوتیک را امتحان کردند.
من شغل دفتری دارم و کارم با کامپیوتر است. پس از عمل کاشت بسط دهنده شلوارهای بسیار گشاد می‌پوشیدم. نزدیک به شش/هشت ماه بعد، بسط دهنده‌ها خیلی به چشم می‌آمدند. من از خیاط خواستم که شلواری مخصوص شرایطم برایم بدوزد. شلوار مشکی می‌پوشیدم (با این تصور که بسط دهنده در شلوار مشکی کوچکتر به نظر آید). شلوارهای خیلی بزرگی می‌خریدم و از خیاط می‌خواستم که آنها را اصلاح کند.
اوایل از جامعه دوری می‌کردم، اما ماه‌های آخر بی‌خیال شدم و دیگر به این که مردم چه فکری می‌خواهند بکنند اهمیتی نمی‌دادم. فکر می‌کنم بهترین کار این است که برای همکارانتان، داستانی سرهم کنید. می‌توانید درباره کاربردهای پزشکی بسط دهنده بافت در اینترنت مطالعه کنید و از روی آنها داستانی بسازید.
جراحی بزرگ [ساخت آلت تناسلی مردانه] 9 ساعت به طول انجامید، و بعد از عمل نیز فکر می‌کنم در آی‌سی‌یو به مدت 10 ساعت دیگر خوابیدم. ریکاوری دو هفته به طول انجامید. یکی از رزیدنت‌ها مرا همراهی می‌کردند. طبیعتم اینگونه است که درمورد مسائل پزشکی ترس و وحشت زیادی دارم. من سوالات بسیار زیادی می‌پرسیدم و برای هر قطره خون که می‌دیدم آلارم را به صدا در می‌آوردم. فکر می‌کنم همه‌ی آنها از من متنفر شده باشند. اما من نیاز داشتم که همه‌چیز را چند بار بررسی کنم تا به آرامش خاطر برسم.
من حدود ده روز روی کمر دراز کشیدم. وقتی که زمان آن فرا رسید که بایستم، خیلی احتیاط می‌کردم. می‌ترسیدم. طی دوره ریکاوری مرتب چای سبز می‌نوشیدم (چون جایی خوانده بودم که خونرسانی را افزایش می‌دهد) و همینطور آب فراوان می‌نوشیدم. دکتر به من گفت که این کار برایم خوب است. غذای بیمارستان نیز همانطور که همه ما می‌دانیم چندان خوشآیند نبود. به همین دلیل میوه، خشکبار، ماست، و میوه‌های خشک فراوانی را با خود به بیمارستان آورده بودم. من انتقادنامه‌ای به آنها نوشتم، اما فکر نمی‌کنم چندان ترتیب‌اثر بدهند. بعدا متوجه شدم که می‌شد غذا را از قبل سفارش داد، اما آن موقع از این موضوع اطلاعی نداشتم.
توصیه‌ای که می‌خواهم اینجا به شما بگویم این است که ذهن خود را مشغول نگه دارید. من با خودم لپ‌تاپ آورده بودم، اما آنجا اصلا نمی‌شد به‌راحتی با لپ‌تاپ کار کرد. به همین دلیل دفعه بعد که به بیمارستان رفتم موبایلم را همراهم آوردم و پایه منعطفی از وبسایت آمازون خریداری کردم که موبایل را در هر موقعیتی که می‌خواستم نگه می‌داشت. لذا حتی اگر روی کمر دراز می‌کشیدم و صورتم رو به سقف اتاق بود نیز می‌توانستم با موبایلم کار کنم و در همان حالت فیلم ببینم. فکر می‌کنم 50 فیلم تماشا کرده باشم. به نظر من فوق‌العاده مهم است که وقت‌کشی کنید، و ذهن خود را از نگرانی‌ها به دور نگه دارید. چرا که واقعا آسان است چیزی پیدا کنید که شما را نگران کند. جدی می‌گویم، این موضوع را دست کم نگیرید.
وقتی زمان آن فرا رسید که [بدون سوند] ادرار کنم، ده مرتبه در روز ادرار می‌کردم. من دچار عفونت شده بودم، اما آنها عفونت را با ضعف مثانه اشتباه گرفته بودند، به همین دلیل هیچگونه تستی از من نگرفتند تا عفونت مشخص شود. بعدا عفونت با تجویز آنتی‌بیوتیک فروکش کرد.
در حقیقت، الان که سه سال از عملم گذشته است نیز دوباره دچار عفونت ادراری شده‌ام. شاید به این دلیل باشد که مو درون پیشابراهم رشد کرده است. من به مدت هفت/هشت ماه لیزردرمانی کرده بودم. بهترین کار این است که روند حذف مو را هر چه زودتر آغاز کنید. همچنین فکر می‌کنم یک ماه قبل از عمل باید روند لیزردرمانی را متوقف کنید. می‌توانم چند تار مو درون پیشابراهم ببینم. هر چند وقت یکبار صابون مایع را با سرنگ به درون پیشابراهم وارد می‌کنم و آن را با ادرار خارج می‌کنم تا پیشابراهم را تمیز نگه دارم. (صابونی که استفاده می‌کنم مناسب پوست حساس و مخصوص شستشوی ناحیه تناسلی است. من این کار را به توصیه اورولوژیست انجام می‌دهم، و فکر نمی‌کنم ضرورت داشته باشد). دورتادور آلت تناسلی مردانه‌ام نیز مو رشد کرده است که هر چند مدت یکبار آنها را اصلاح می‌کنم.
من حدود دو هفته در بیمارستان بستری بودم. یک بار نیز در بخش اورژانس بستری شدم، چرا که چیز بزرگی خارج شد و بعد از آن هم چیزهای سفید بیرون می‌آمد. نمی‌دانم چه بودند، اما من درنگ نکردم و دکتر را خبر کردم، و درخواست کردم که مرا پذیرش کنند. هم در دوره ریکاوری و هم قبل از آن، سبزیجات سبز فراوان، آب کافی و سایر خوراکی‌های سالم را مصرف می‌کردم. مطمئن نیستم این کار واقعا تاثیر داشته است یا نه، اما از لحاظ روانی احساس می‌کردم با انجام این کار دارم به پروسه بهبودی‌ام کمک می‌کنم، و به همین دلیل آرامش خاطر بیشتری داشتم.
وقتی که بیمارستان را ترک می‌کنید، وسائلی در اختیارتان قرار می‌دهند تا هر موقع دستشویی می‌روید بتوانید ناحیه را ضدعفونی کنید. تا جایی که می‌توانید کل وسائلی که به شما تعلق می‌گیرد را بگیرید. وسایلی که به من دادند کافی نبود و مجبور شدم مستقلا وسایل بیشتری خریداری کنم.
کل هزینه عملم حدود 30-40 هزار یورو شده است. بیمه کل هزینه را پرداخت کرد. در اروپا هزینه این عمل پوشش داده می‌شود (شنیده‌ام که افراد ساکن ایتالیا نیز می‌توانند این عمل را با پوشش بیمه انجام دهند و حتی هزینه رفت‌وآمد آنها به بلژیک نیز پوشش داده می‌شود، اما در این خصوص مطمئن نیستم).
برای من بشخصه، کل پروسه عمل بسیار استرس‌زا بود. اما این مسئله‌ی من است. من از بیمارستان خیلی وحشت دارم. من حتی قبول نکردم سه روز بعد، عمل ساخت کلاهک را برایم انجام دهند. اصلا نمی‌خواستم هیچ جراحی دیگری روی بدنم صورت گیرد.
یک سال بعد از عمل اصلی برای عمل ساخت کلاهک مراجعه کردم، و عملم تمام و کمال با شکست مواجه شد. پزشک علت این اتفاق را نمی‌دانست. عمل ساخت کلاهک عمل ساده‌ای است. پزشکان جراح پیشنهاد کردند که دوباره این عمل را انجام دهم، اما من قبول نکردم. فکر می‌کنم به اندازه کافی جراحی کرده باشم. مسئله‌ای که پس از این عمل برایم پیش آمد، این بود که دورتادور آلت تناسلی مردانه‌ام زخم باز دایره‌ای‌شکلی پدید آمده بود و بسیار آهسته بهبود پیدا می‌کرد. ریسک عفونی شدن این زخم باز بسیار بالا بود. کل آلت تناسلی مردانه‌ام قرمز شده بود. یک متخصص پوست در محل سکونتم توصیه نمود که روی زخمم پانسمان آلژینات قرار دهم، و با انجام این کار، مسئله طی یک یا دو هفته برطرف شد. پس از این عمل اسکاری برجای مانده است که ظاهری شبیه به لبه کلاهک آلت تناسلی مردانه دارد.
من تصمیم گرفتم که عمل کاشت پینایل ایمپلنت را انجام ندهم، چرا که نمی‌خواستم عمل جراحی دیگری انجام دهم. اما برای عمل کاشت ایمپلنت بیضه اقدام کردم، سایز کوچک را انتخاب کردم و بلافاصله پشیمان شدم. دوباره باید با استرس جراحی دست و پنجه نرم می‌کردم. وقتی که به هوش آمدم، همه‌چیز خیلی ورم داشت و حتی به درستی نمی‌توانستم ادرار کنم، چرا که حتی پیشابراهم نیز ورم کرده بود. من با ایمپلنت‌های بیضه راحت نبودم. روی روح و روانم تاثیر منفی می‌گذاشتند. می‌ترسیدم که دچار عفونت شوم، یا این که اتفاق بدی بیفتد. به همین دلیل چند ماه بعد آنها را طی عمل دیگری خارج کردم و به آرامش خاطر فراوانی رسیدم.
لطفا توجه داشته باشید که این روایت به قلم فردی بسیار محافظه‌کار نوشته شده که از بیمارستان وحشت دارد. برای من زیبایی یا حتی کارایی [آلت تناسلی مردانه] چندان مهم نیست. به همین دلیل موقع مطالعه روایت من، خودتان کمی چاشنی به آن اضافه کنید. هر فردی با دیگر افراد متفاوت است.
در حال حاضر آلت تناسلی مردانه و کیسه بیضه‌ای خالی دارم. کیسه بیضه‌ام پوست خالی است و به‌مرور زمان تحلیل رفته است. تا وقتی که سالم هستم شادم. من دستگاه نعوظ خارجی The Elator را امتحان کردم اما آلت تناسلی مردانه‌ام برای این دستگاه خیلی قطور است، لذا برای دخول جنسی کارایی نداشت. من در اینترنت هنوز هیچ وسیله‌ای (منظورم دستگاه نعوظ خارجی است) پیدا نکردم که آلت تناسلی مردانه‌ام را به‌طور ایمن در حالت نعوظ قرار دهد. گاهی اوقات با خود فکر می‌کنم که چه خوب می‌شد اگر با چند شرکت کار می‌کردم تا دستگاه جدیدی را اختراع کنند، اما این فقط یک رویاست.
در مورد حس جنسی نیز، خود آلت تناسلی مردانه‌ام حس جنسی ندارد و فقط حس لامسه دارد. با این حال پوست کیسه بیضه‌ام حس زیادی دارد.
در پایان نیز در مورد لباس‌زیر بگویم که برندهایی مانند Andrew Christian یا مشابه آن را توصیه می‌کنم، چرا که به‌خصوص برای اوایل دوره بعد از عمل بسیار راحت هستند.
🔻جهت کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با Dr. Stan Monstrey و Dr. Salvatore D’Arpa به آدرس‌های زیر مراجعه نمایید.
https://www.uzgent.be/nl/zorgaanbod/artsen/Paginas/prof-dr-stan-monstrey.aspx
https://www.uzgent.be/nl/zorgaanbod/artsen/Paginas/dr-salvatore-darpa.aspx
مترجم: سعید.ش
🌐منبع: هلپ ترنس سنتر – شبکه اطلاع رسانی ترنسجندر و تغییرجنس
https://helptranscenter.org
مرجع:
https://groups.yahoo.com/neo/groups/ftmphalloplastyinfo
Copyright © 2019 (مترجم (سعید.ش https://helptranscenter.org هلپ ترنس سنتر – شبکه اطلاع رسانی ترنسجندر و تغییرجنس All Rights Reserved
هلپ ترنس سنتر 